De moderne maatschappij hanteert vaak de regel van acht uur slaap per nacht als ideaal. Maar wat als we terugkijken naar onze oeroude voorouders? Zij sliepen niet in één lange blok, zoals wij doen, maar volgden een natuurlijker patroon dat wetenschappers “segmented sleep” noemen.
Onderzoek toont aan dat de oermens vaak in twee fasen sliep: een eerste periode na zonsondergang, gevolgd door een wakeful periode van een uur of twee, en vervolgens een tweede slaapperiode tot zonsopgang.
Dit patroon biedt meerwaarde voor ons hedendaagse leven.
De wakeful periode werd vaak gebruikt voor reflectie, creativiteit of zelfs sociale interactie. In plaats van te stressen over een onderbroken nachtrust, kunnen we deze uren zien als een kans om te mediteren, een boek te lezen of gewoon te genieten van de stilte.
Bovendien laat dit patroon zien dat slaap niet per se in één lange sessie moet worden afgedwongen. Het idee van “voldoende slaap” is flexibeler dan we denken. Door naar onze biologische ritmes te luisteren en minder vast te houden aan rigide normen, kunnen we een gezonder en bevredigender slaapritme ontwikkelen.
De oermens leert ons dat slaap geen strak schema is, maar een dynamisch proces dat past binnen de cycli van de natuur – een les die vandaag meer relevant is dan ooit.