Wat een prachtig gezicht vanaf het balkon vandaag! Groepen in fel oranje, stralend groen, schreeuwerig paars, opvallend geel en bloedrood trokken voorbij. Zwaaiend, lachend, en oh zo charmant. Het waren duidelijk de nieuwe padvinders, op zoek naar onze steun – sorry, onze *stemmen*. Want wat is er nu idealistischer dan een kleurrijk uniform en een glimlach die schreeuwt: “Kies mij, ik ben anders dan de rest!”
Deze politieke partijen in nieuwe stijl hebben het echt begrepen. Waarom inhoud bieden als je ook gewoon een regenboog kunt zijn?
Wie heeft er behoefte aan beleid als je kunt zwaaien en lachen? En laten we eerlijk zijn, wie wil er nog een debat als je gewoon kunt roepen: “Kijk, ik ben oranje! Of groen! Of paars!” Het was een feest der herkenning.Â
Ik voelde me zo vereerd dat ze speciaal voor mij langs kwamen. Want natuurlijk draait het allemaal om mij – en mijn stem.
Bedankt, nieuwe padvinders, voor dit kleurrijke spektakel. Ik kan niet wachten tot jullie beloftes net zo snel verdwijnen als jullie kleurrijke optocht. Bravo!