In het hart van Paramaribo wordt een woning overschaduwd door een dikke laag onkruid dat zowel de voordeur als het voetpad onbegaanbaar maakt. Met de actuele regenbuien rijst de vraag of het veilig is om hier doorheen te lopen.
Deze groene uitbarsting draagt bij aan een onverzorgde uitstraling, wat de aantrekkelijkheid van de stad voor toeristen en burgers niet ten goede komt. Of zouden sommige toeristen juist voor dit ‘extra groen’ naar Suriname komen?
De situatie roept herinneringen op aan herhaalde beloftes van diverse ministers. Elke nieuwe bewindsman lijkt zijn eigen versie van hetzelfde verhaal over leegstaande gebouwen, brandgevaar en hoog gras op verlaten percelen te vertellen. Toch blijft het slechts bij woorden en halve maatregelen, zonder dat er zicht is op een hoopvolle afronding.
Dit gebrek aan actie is niet alleen een esthetisch probleem maar ook een veiligheidsvraagstuk. Hoog onkruid kan brandgevaar vergroten en is een broedplaats voor ongedierte. Echter, het blijft bij oppervlakkige gesprekken en beloften die geen concrete verandering teweegbrengen.
De gemeenschap lijkt zich neer te leggen bij deze niet-aflatende cyclus van woorden zonder daden. De vage verhalen en niet nagekomen beloften leiden tot een collectieve berusting.
Het is cruciaal dat er eindelijk werk wordt gemaakt van stedelijk onderhoud en beheer. Het imago van Paramaribo, als een stad die klaar is voor toerisme en moderniteit, staat op het spel. Willen we Paramaribo werkelijk op de kaart zetten als aantrekkelijke bestemming, dan zullen de woorden in daden moeten worden omgezet.
Zonder actie blijven we vastzitten in een vicieuze cirkel van verwaarlozing en teleurstelling. Het is tijd voor een verandering die meer doet dan alleen beloven, maar daadwerkelijk de leefbaarheid van de stad verbetert.