Richard Cullimore: ‘We hebben de geest van klagen en kaalplukken’

‘We hebben de geest van klagen en kaalplukken,’ zegt wereldgenezer Richard Cullimore ietwat geirriteerd aan Dagblad Suriname. Op 1 juli wordt het 155 jaar dat de slavernij in Suriname is afgeschaft. Er is een aantal activiteiten gepland in verband met de viering van deze dag. Als het aan de natuurgenezer ligt, wordt de dag van de viering van Keti Koti afgeschaft. Voor Cullimore is belangrijk, het zich verder ontwikkelen in het leven. ‘Hoe kan ik vooruit,’ aldus de alternatieve genezer die aangeeft dat hoewel slavernij en onderdrukking is afgeschaft, de eigen mensen elkaar in onderdrukking houden. Dit hebben zij zelf in de hand. ‘We blijven maar klagen, een grote mond opzetten en elkander de schuld geven.’ Volgens de natuurgenezer is het nu hoog tijd dat hieraan een einde komt. ‘We moeten de handen in eigen boezem steken en werken aan onze ontwikkeling.’
Cullimore kan maar niet begrijpen dat hoewel Suriname enerzijds over zoveel bos, natuurschatten in de bodem waaronder olie en hout beschikt en anderzijds slechts een handjevol bevolking van bijkans een half miljoen heeft, wij maar blijven steken met de ontwikkeling. Terwijl er andere landen zijn in de wereld die niet eens over natuurschatten beschikken en miljoenen aan inwoners, maar heel ver zijn qua ontwikkeling. Kuala Lompoer, hoofdstad van Singapore, is een van deze voorbeelden. Dit land wordt momenteel aangemerkt als te zijn het meest ontwikkelde land ter wereld. ‘We hebben alles. Waarom gaat het mis? Omdat we alles uitgeven aan de buitenlanders. Iedereen pakt maar weg.’ Wanneer de natuurgenezer al de schatten die Suriname aan rijkdom beschikt, overweegt tegen slechts een half miljoen inwoners, zou elke burger maandelijks feilloos een bedrag van USD 1000 moeten verdienen. ‘Laten we de schuld bij onszelf zoeken en niet de blanken de schuld geven.’
Suriname met al zijn rijkdom wordt door Cullimore geassocieerd als een cadeau met al haar schatten gekregen van de voorouders. De slaverij, hier kan niets meer aan veranderd worden. ‘Het is zo gegaan. Maar we moeten verder. Suriname is het beloofde land.’
Asha Gajadien-Bhagwat