Er heeft zich een opmerkelijk incident plaatsgevonden afgelopen dagen dat een meer genuanceerd blik geeft op wapenbezit voor het beschermen van eigen have en goed. Er zou een roofoverval of inbraak hebben plaatsgevonden bij een lid van de gewapende macht. Er vond daarbij een schotenwisseling plaats en daarbij werden de huiseigenaar en een crimineel geraakt. Uiteindelijk zijn alle twee om het leven gekomen. Het punt of de huiseigenaar in de nacht dieven heeft ontdekt of hij overvallen werd door rovers is niet bekend. Er is een verschil tussen diefstal, waarbij men ongemerkt steelt, en een roofoverval waarbij men onder dwang goederen afhandig maakt. Bij het eerste komt geen geweld aan te pas, dat is de ouderwetse manier waarop Surinamers goederen kwijtraakten aan criminelen. Roofovervallen zijn later opgekomen en daarbij heeft de crimineel (juist) niet de intentie om onopgemerkt te werk te gaan en is geweld ingecalculeerd of onderdeel van de strategie. Er is een gevoel bij de samenleving dat men zelf ook verantwoordelijk is voor het beschermen van eigen goederen. Dat recht zelf is niet expliciet ergens verankerd, wel staat in de grondwet dat iedereen op gelijke voet bescherming geniet. Allen die zich op het grondgebied van Suriname bevinden hebben gelijke aanspraak op bescherming van personen en goederen. Wat is de meest handige strategie wanneer men ontdekt dat er in het huis gestolen wordt en dieven nog niet in de slaapkamer zijn? Wat is het advies als criminelen oog in oog met burgers staan en zij wapens in hun handen hebben? Wat als de huiseigenaar ruimte heeft om gewapenderwijs te ageren tegen inbreuk van zijn privacy en integriteit? In het voorlaatste geval heeft de organisatie Wovs laatst geadviseerd om timide te zijn en zich over te geven. Moeilijk wordt het in het laatste geval, vooral waar men getraind is in het beschermen van de integriteit van anderen en van zichzelf en niet in de laatste plaats de beroepshouding en -trots. De manier waarop beroepsmatig gewapende burgers tegenover het leven staan, verschilt toch van de houding van degenen die hun leven dagelijks niet op het spel zetten. Dat merkten we enige tijd terug toen een lid van de gewapende machten in Nederland een roofoverval meemaakte. Ook hier vond een schotenwisseling plaats waar de benadeelde op den duur het leven liet. Beroofd worden is een heftige ervaring en een confronterende inbreuk op de privacy en de integriteit van een huishouding. Het is jammer dat een lid van de gewapende macht door criminelen om het leven is gebracht. Hij heeft zich verzet tegen de inbreuk op zijn privacy. Met dit incident is het weer eens duidelijk geworden dat de politie in het kleine land Suriname zwaar onderpresteert door de criminele haarden niet te kunnen aanpakken. Ook de inlichtingendiensten in Suriname zetten zich in voor andere activiteiten dan het waken over de veiligheid in het land. Suriname is een klein land met maar iets over de half miljoen inwoners. In principe is het voor de inlichtingendiensten en de politie, vanwege de kleinschaligheid, mogelijk om van elke inwoner een file eropna te houden en te volgen wat die allemaal aan vreemde zaken uitspookt. Er is geen beleid bij de politie en de inlichtingendiensten om de rovers aan te pakken. Anders zou men te minste aangegeven dat er een strategie is en dat de samenleving erop voorbereid moet zijn als er maatregelen volgen. De details hoeft men uiteraard niet met de samenleving te delen. Er is geen beleid en strategie in Suriname om de rovers die mensen neerknallen en mishandelen, aan te pakken. Recent nog is een weerloze bejaarde zodanig mishandeld, dat hij aan de verwondingen overleed. De vorige minister van Justitie en Politie had ook geen strategie, beweerd werd dat hij in de eigen gelederen geen kwaad bloed wilde stichten. Zijn strategie was het oproepen van de rovers om zich als makke lammetjes aan te melden bij de politie. Opmerkelijk is dat onder zijn bewind, onder een onvolledige uitleg van wettelijke bepalingen, gedetineerden zijn vrijgelaten waaronder ook recidivisten en mensen die zware strafbare feiten hadden gepleegd. Onbekend is in welke mate deze vrijgelaten gedetineerden, nu onder de heersende krapte op de arbeidsmarkt en de neergaande economie, aansprakelijk zijn voor de veel gewelddadige roofovervallen met de dood als gevolg. De huidige minister van Juspol heeft geen idee hoe de criminaliteit kan worden bestreden, vanwege de discipline waar ze uit komt mist ze die capaciteit en ook de juiste houding. Aan de andere kant heeft ze wel inzicht in de mensenrechtensituatie in de gevangenissen. Wat de verschillende kanten van het beleid van Juspol betreft, moet toch worden opgemerkt dat de laatste Juspol-minister uit NF de meest volledige van allen was in de afgelopen periode. Naast een ontbrekende Juspol-minister hebben we thans ook een korpschef die niet in staat zal zijn om het korps te inspireren. Naast deze twee tekortkomingen is de criminaliteit te wijten aan inlichtingendiensten die hun weg kwijt zijn door infiltratie en corruptie binnen de politie-eenheden zelf. Nu is daar bij gekomen een schrijnend tekort aan werkmateriaal. De veiligheidssituatie in het land is door een samenhang van omstandigheden in een diep dal beland.