Alle ouders stimuleren hun kinderen om hun best op school te doen en een diploma te halen. Vooral de meisjes worden doodgegooid met de odo: “Joe papira moes de`joe fos masra, wees niet afhankelijk van een man.” Vroeger werd er hard gewerkt en vooral degelijk werk afgeleverd. Men wilde trots zijn op zijn of haar werk.
Langzamerhand is die houding veranderd. Men kijkt nu meer naar kwantiteit en niet naar kwaliteit, rent legaal of illegaal, achter het grote geld aan en het werk wordt slordig afgeleverd. Een diploma halen is niet zo belangrijk meer en het komt maar al te vaak voor dat men zich laat regelen in een baan. De reden hiervoor is meestal omdat men snel geld wil verdienen of direct werkervaring wil opdoen. Er zijn altijd sectoren als logistiek, horeca en schoonmaak die ongeschoold personeel aannemen dus komt het wel goed met deze groep.
Hoewel een diploma kansen vergroot, zijn er gelukkig nog mogelijkheden voor mensen zonder diploma. Men kan bijvoorbeeld al werkende leren en het benutten van je sterke punten en motivatie, kan leiden tot banen in diverse sectoren, van techniek tot kantoorwerk. Het komt ook vaak voor dat bedrijven zelf hun personeel opleiden voor een bepaalde functie. Dus zonder diploma van school gaan, hoeft niet rampzalig te zijn. Het is zelfs zo dat de arbeidsmarkt tegenwoordig verschuift naar aantoonbare vaardigheden en competenties, waardoor papiertjes minder cruciaal worden dan wat je kunt. Mensen met praktische talenten en motivatie kunnen succesvol worden door hun sterke punten te gebruiken, los van formele scholing. Ben je gemotiveerd, kan je goed met je handen werken, ben je betrouwbaar en wil je groeien, dan ben je interessant voor werkgevers, óók zonder diploma. Ook deze groep kan dus een aanwinst zijn voor Suriname.
Toch pakt dat geregel worden in banen niet altijd positief uit. Zonder de juiste papieren in een baan worden geregeld, kan er zelfs de oorzaak van zijn dat het land achter blijft in haar ontwikkeling. Die mensen zijn beslist geen meerwaarde voor het land. Het is begonnen toen vrienden en familie door politici werden geregeld in banen. Die vrienden en familieleden hadden noch de skills noch de deskundigheid voor die job en toch kregen ze zo’n functie op een presenteer blaadje aangeboden, waarbij ze elke maand een fors salaris incasseerden. Het leven werd ze erg gemakkelijk gemaakt. De nare gevolgen voor het land waren, zowel in de vijfjarige periode als erna, enorm. Ze waren ondeskundig dus kwam er geen zinnig werk uit hun handen en erna bleven ze een financiële strop voor het land.
President Venetiaan is de enige president geweest die zich hieraan niet schuldig heeft gemaakt. Hij had kinderen die goed afgestudeerd waren en toch heeft hij zijn vingers niet gebrand aan vriendjespolitiek.
Politici laten zich “regelen” in banen omdat politiek draait om macht, invloed, het behartigen van partijbelangen en het grote geld. Een politicus moet altijd in verschillende bestuurslagen een positieve invloed uitoefenen op de samenleving. Echter in zo’n geregelde functie is zijn bijdrage niet positief. De focus van een politicus moet liggen op het uitdragen van standpunten en het behalen van doelstellingen die de maatschappij, ten goede komen. Een politicus staat dus dicht bij de samenleving en moet een voorbeeldfiguur zijn. Als politicus moet je de maatschappelijke problemen helpen oplossen en het land leefbaarder maken.
Als een ondeskundige politicus toch een baan krijgt door ‘regelingen’ (vriendjespolitiek), zijn de nadelen groot: – Slechte besluitvorming: onbekwame personen nemen slechte beslissingen, wat kan leiden tot ineffectief beleid en verspilling van belastinggeld.
– Het kan een sfeer creëren van partijdigheid en incompetentie, waar loyaliteit aan de partij of persoon belangrijker is dan competentie, wat kan leiden tot slechte dienstverlening voor de burger en ondermijning van de democratie.
– Burgers kunnen het vertrouwen in de politiek en het bestuur verliezen, wat de legitimiteit van de overheid aantast.
– Inefficiëntie: als functies niet worden vervuld door de meest geschikte persoon, kan de uitvoering van taken worden vertraagd en de kwaliteit verminderd.
Voor de politiek zelf zijn er hier ook nadelen aan verbonden :
– Zowel de politicus als de partij kunnen reputatieschade lijden.
– Ook kan het leiden tot jaloezie, rivaliteit en sabotage binnen de eigen partij.
– Politieke functies worden hierdoor gezien als baangarantie na een politieke carrière, in plaats van als een functie die expertise vereist. Jammer genoeg stimuleren politici elkaar in deze negatieve handelingen in plaats van elkaar te corrigeren of op de vingers te tikken.
– Een politicus die stapt in een geregelde baan verspeelt zijn goede naam en carrièrekansen. Een man die privileges boven principes stelt, verliest beiden.
– Werken in een rol waar men niet gekwalificeerd voor is, kan leiden tot burn-outklachten en psychische problemen.
Kortom, geregeld worden in een baan kan de kwaliteit van bestuur en de integriteit van het politieke proces ondermijnen.
Zorgwekkend is dat het volk ziet dat dit gedrag de ontwikkeling van het land stagneert en het toch niet alleen stilzwijgend accepteert, maar het ook stimuleert door excuses voor dit gedrag te verzinnen en steeds weer te stemmen op zulke figuren.
“The way you behave when you think you can get away with it, is who you really are.”
Josta Vaseur