Het buitenlands beleid van president Jennifer Simons lijkt voorlopig op een snackbar zonder menukaart. Vandaag een Made in USA-hamburger, morgen een bord Made in China tjauwmin. Alles kan, alles mag — zolang het maar “gemonitord” wordt. Wat er precies wordt gemonitord, weet niemand. Waarschijnlijk het afkoelen van de friet.
Volgens een geopolitiek expert, die anoniem wil blijven “omdat hij anders ook gemonitord wordt”, bestaat neutraliteit anno nu vooral in toespraken. “In de echte wereld is neutraliteit afgeschaft, samen met contant geld en onschuld”, zegt hij droog. De nieuwe wereldorde vraagt keuzes. Suriname vraagt om tijd. Veel tijd.
Binnen CARICOM is de vriendschap inmiddels verdeeld aan tafel. Trinidad & Tobago en Guyana hebben alvast gekozen voor zekerheid, mét veiligheidsgarantie van de Verenigde Staten. Suriname kijkt toe, nipt aan zijn drankje en zegt: “Interessant. We blijven monitoren.”
Intussen schuift Zuid-Amerika politiek naar rechts. Argentinië en Chili hebben hun ideologische meubels al verplaatst. Suriname staat nog in de deuropening: niet rechts, niet links, niet sociaal-democratisch — meer all-you-can-eat zonder hoofdgerecht.
De grote strijd speelt zich af tussen de VS en China. Washington wil China uit de regio, Beijing wil blijven eten. Venezuela is het buffet waar China vaste klant is. In Suriname heeft China inmiddels de keuken, het personeel Ă©n de afwasmachine. Dat gaat niet weg.
China leent geld zonder vragen. De VS stelt vragen zonder geld. Geen wonder dat de Surinaamse keuze vroeger snel was gemaakt. Maar de rekening komt altijd. En op een dag zal ook deze bestelling moeten worden afgerekend — hambruger óf tjauwmin. Geen combinatie-menu.