Naarmate december vordert, ervaren veel mensen een onverklaarbaar zwaar gevoel — alsof de schouders de zwaarste stenen dragen. Volgens gedragspsychologen komt dit door een combinatie van mentale vermoeidheid, opgebouwde verwachtingen en de natuurlijke neiging om het jaar “af te ronden”, zowel emotioneel als praktisch.
Gedurende het jaar stapelen onafgemaakte taken, zorgen en teleurstellingen zich langzaam op. In december worden we ons daar plotseling bewust van. Deadlines moeten nog gehaald worden, beloftes ingehaald, financiën afgesloten en familieverplichtingen gepland. Het lichaam reageert daarop met vermoeidheidssymptomen: slapeloosheid, kort lontje, spierpijn, vergeetachtigheid en een dalende motivatie. De feestdagen vergroten de druk nog meer, omdat men denkt dat alles voor 31 december perfect moet zijn.
Een voorbeeld: Sandra, een alleenstaande moeder die in de zorg werkt, merkt elk jaar hetzelfde patroon. In januari begint ze energiek, maar rond november voelt ze zich opgejaagd. Haar werk vraagt piekbelasting, haar kinderen verwachten feestdagenmagie, en zijzelf wil het jaar afsluiten met “orde”. Tegen kerst beseft ze dat haar lichaam simpelweg op de rem trapte — niet omdat ze zwak is, maar omdat ze elf maanden lang op volle snelheid rende.
Het eindjaar-gevoel is dus geen mysterie, maar een signaal: een uitnodiging tot rust, mildheid en realistische verwachtingen.