Op zondag preekt de dominee over zonde, terwijl op zaterdag zijn zoon langsgaat bij “de meisjes.” Religie en sekswerk staan lijnrecht tegenover elkaar, maar de scheidslijn is dunner dan men denkt.
Een imam uit Wanica zegt: “We veroordelen de daad, niet de mens.” Maar in de praktijk worden sekswerkers zelden welkom geheten in gebedshuizen.
De onuitgesproken veroordeling maakt de geestelijke strijd nog zwaarder.
Rosa (29), die al jaren werkt in de seksindustrie, zegt dat ze altijd bidt vóór elke klant. “Niet om vergeving, maar om bescherming”, legt ze uit. Ze draagt een klein kruisje onder haar jurk, een herinnering aan een geloof dat haar ondanks alles niet loslaat.
In de ogen van de buitenwereld is ze zondig. Maar in haar eigen ogen is ze gewoon een mens die probeert te overleven. De druk van moraal en religie kan zwaar wegen, maar Rosa weigert zich te laten breken door de mening van anderen.
“Mijn werk maakt me geen slechte persoon”, zegt ze. “Het is gewoon een manier om te overleven.”
Disclaimer:
Dit verhaal is gebaseerd op de ervaringen van verschillende sekswerkers. Namen en details zijn aangepast om de privacy van betrokkenen te waarborgen.