De dieselprijs in Suriname kruipt gevaarlijk dicht richting de SRD 50 per liter. Bij pompstations van Sol is de prijs al SRD 48,98. Van Gow2 is iets lager en wordt inmiddels SRD 47,09 betaald, bij Rubis SRD 48. Daarmee wordt een nieuwe psychologische grens bijna doorbroken, met directe gevolgen voor transport, voedselprijzen en de koopkracht van burgers.
Structurele druk, geen toeval
De stijgende dieselprijs is geen losstaand incident, maar het resultaat van een samenloop van structurele factoren. Internationaal blijft de olieprijs volatiel door geopolitieke spanningen, productiebeperkingen en onzekerheid op de energiemarkten. Voor Suriname, dat grotendeels afhankelijk is van import, werken deze schommelingen versterkt door in de binnenlandse pompprijs.
Daarnaast speelt de wisselkoers een doorslaggevende rol. Elke verzwakking van de Surinaamse dollar vertaalt zich vrijwel direct in hogere brandstofprijzen. Ook het afbouwen van brandstofsubsidies in de afgelopen jaren, in het kader van begrotingsdiscipline en afspraken met internationale financiële instellingen, heeft de consument kwetsbaarder gemaakt voor prijsstijgingen.
Diesel raakt alles
Diesel is geen luxeproduct. Het is de ruggengraat van het Surinaamse economische verkeer. Openbaar vervoer, vrachtwagens, landbouwmachines, generatoren en vissersboten draaien er massaal op. Wanneer de dieselprijs stijgt, volgen andere prijzen onvermijdelijk. Transporteurs rekenen hogere kosten door, wat resulteert in duurdere levensmiddelen op de markt. Boeren en vissers zien hun productiekosten oplopen. Ondernemers met dieselgeneratoren krijgen te maken met hogere energierekeningen. Uiteindelijk betaalt de consument de rekening, vaak zonder dat het inkomen meegroeit.
Ongelijkheid verdiept zich
De stijgende pompprijs treft vooral lage- en middeninkomens. Voor hen vormt vervoer naar werk, school of medische zorg een steeds zwaardere last. Waar hogere inkomens de klap kunnen opvangen, worden kwetsbare groepen gedwongen keuzes te maken tussen mobiliteit, voeding en andere basisbehoeften. Zo werkt een hoge dieselprijs als stille motor achter groeiende sociale ongelijkheid.
De naderende SRD 50-grens zet het overheidsbeleid opnieuw onder druk. De ruimte voor nieuwe subsidies is beperkt, maar volledig afzijdig blijven heeft ook maatschappelijke kosten. Transparantie over prijsopbouw, gerichte compensatie voor vitale sectoren en versnelling van alternatieven zoals efficiënter openbaar vervoer of energiebesparing worden steeds urgenter.
Vooruitblik
Als de huidige trend doorzet, is het doorbreken van de SRD 50 per liter slechts een kwestie van tijd. De vraag is niet óf, maar hoe Suriname zich hiertegen wapent. Zonder doordacht beleid en duidelijke keuzes dreigt diesel niet alleen duurder te worden aan de pomp, maar ook een katalysator te blijven voor bredere economische en sociale spanningen in het land.