Waar vanaf eerste advent onder andere christenen zowel binnen als buitenhuis begonnen met het plaatsen van kerstdecoraties waardoor buurten al vroeg baadden in kerstlichtjes, blijken in buurten in onder andere Paramaribo en omgeving de kerstlichtjes, nauwelijks te fonkelen. Huizen waar bewoners trots lampjes ophingen, blijven donker.
De afname van kerstversiering in Suriname heeft ook een harde economische kant. De inflatie en stijgende kosten drukken zwaar op huishoudens. Voor veel gezinnen is kerstversiering een luxe geworden. Commerciële zaken, ooit de motor achter kerstdecoraties in de stad, investeren minder in etalages.
De teruglopende koopkracht maakt dat dure versieringen niet rendabel zijn. Het gevolg: minder aantrekkingskracht, minder bezoekers, en een vicieuze cirkel van afnemende kerstdrukte.
Het raakt de sociale kern van Suriname, de kerstperiode als een tijd van ontmoeting, een sociaal hoogtepunt, een tijd van saamhorigheid en uitbundige versiering. Sociologen wijzen op een verschuiving in waarden.
Waar kerst ooit een collectieve viering was, lijkt het nu meer een private aangelegenheid. De globalisering en digitale cultuur hebben hun invloed: jongeren beleven kerst via sociale media, minder via buurtactiviteiten.
De stilte van nu roept vragen op: is dit slechts een modeverschijnsel, of een blijvende verandering? Toch blijft de vraag: kan de kersttraditie in zijn oude vorm terugkeren zodra de economie aantrekt? Tradities herleven niet vanzelf. Zonder actief beleid en sociale initiatieven kan de kerstglans definitief verdwijnen.