Hij komt in een SUV met getinte ramen. Niemand kent zijn naam. Voor de meisjes heet hij gewoon “oom”.
Hij is 54, werkt bij een ministerie, heeft een gezin in Commewijne. “Ik kom hier niet voor seks,” zegt hij, “ik kom voor rust.”
Veel mannen in de Surinaamse seksindustrie zoeken geen lust, maar ontsnapping — van verwachtingen, verantwoordelijkheden en het gewicht van respectabiliteit. Achter gesloten deuren leggen ze hun maskers af. Ze praten over politiek, voetbal of gewoon over stilte.
De meeste klanten gedragen zich beleefd, maar hun geheimen wegen zwaar. Sommigen betalen niet met geld, maar met macht: een vergunning, een baantje, een belofte.
Voor hen is de nacht een veilige plek, waar schuld tijdelijk oplost in geur en aanraking.
Toch blijft de ironie schrijnend: achter elk gordijn schuilt niet alleen een vrouw die verkoopt, maar ook een man die vlucht voor zijn eigen eenzaamheid.
Disclaimer:
De situaties en dialogen zijn gebaseerd op journalistieke reconstructie. Namen en persoonlijke details zijn gewijzigd om privacy en veiligheid te garanderen.