In Nickerie blijft de situatie rond de Moni Karta-aanvragen voor veel inwoners een bron van herhaling. Bewoners die gebruikmaken van de sociale uitkering, signaleren dat nieuwe methodes van aanpak steeds hetzelfde patroon volgen.
Eerst worden systemen doorgelicht, vervolgens worden opnieuw kaarten verstrekt, maar structurele verbeteringen blijven uit. Het “poer broekoe wer broekoe” verhaal lijkt de ervaring van velen perfect te omschrijven.
De burgers wijzen erop dat een van de grootste uitdagingen ligt bij het ontbreken van een echte centrale, betrouwbare database. Zonder deze database is het vrijwel onmogelijk om de effectiviteit van verstrekte kaarten te meten of om juiste data achter te halen. Het gevolg is dat procedures vaak ad hoc (voor elk geval een kleine oplossing) verlopen en dat de resultaten telkens opnieuw geëvalueerd moeten worden, zonder blijvende vooruitgang.
Een sociaal zwakkere vertelt: “Ze kijken onze dossiers na, alles wordt doorgelicht, en kort daarna krijgen we weer nieuwe kaarten. Maar er verandert niets wezenlijks.”
Het huidige systeem is niet alleen inefficiënt, maar ook verspilt tijd en middelen. Structurele oplossingen zoals een echte digitale database waarin aanvragen, verstrekking en status van kaarten centraal worden bijgehouden, zouden het proces aanzienlijk verbeteren en voorkomen dat dezelfde fouten keer op keer worden herhaald.