In het opiniestuk “Politiek gaat niet om idealen, maar om wat werkt in de praktijk” wordt de Surinaamse realiteit scherp verwoord: politieke beloften van idealen verdringen idealen zelf wanneer de werkelijkheid – schulden, inflatie, internationale verplichtingen – toeslaat.
Deze logica geldt echter niet uitsluitend voor Suriname, maar is anno 2025 wereldwijd relevant. Zo benadrukt bijvoorbeeld Pita Limjaroenrat uit Thailand dat waarden enkel betekenis krijgen als ze gekoppeld zijn aan strategie, uitvoering en strategie aangepast aan limieten van instituties.
Dat politiek meer draait om “wat haalbaar is” dan “wat ideaal zou moeten zijn” kan democratieĂ«n dynamischer maken — maar roept tegelijk vragen op over transparantie, waardenÂoriĂ«ntatie en vertrouwen.
Wanneer idealen structureel wijken onder druk van pragmatisme, bestaat het risico dat burgers het gevoel krijgen dat politiek enkel nog instrumenteel is. In de wereld van internationale betrekkingen leidt dit bijvoorbeeld tot “zekerheidsÂpolitiek” in plaats van ambitieus transnationaal idealisme zoals klimaat– of mensenrechtenbeleid.
Daarom is de uitdaging: hoe vinden we het evenwicht tussen het noodzakelijke “wat werkt” en het wezenlijke “waaróm het werkt”? Die fundamentele vraag is vandaag even relevant in Paramaribo als in Brussel, Bangkok of Washington.
Rick Vandaal