Het Onafhankelijkheidsplein zal in aanloop naar 25 mei wanneer we 50 jaar onafhankelijk zijn, een grotere rol gaan spelen. Veel activiteiten zullen hier worden gehouden. Bij de gymnastrade is een mooie vlag op het plein getoond, maar het plein zag er behoorlijk verwaarloosd uit. Historische pleinen zijn in het verleden altijd ongeplaveid geweest, maar ergens in de ontwikkeling zijn ze geplaveid met natuursteen of ander harder materiaal.
De meeste pleinen in ontwikkelde landen, met nog heel veel historisch erfgoed erop en eromheen, zijn van steen en een ware toeristische trekpleister elke dag. Ook veel activiteiten worden er dan op een dagelijkse basis gehouden.
Suriname moet overwegen om onze plein ook van steen te maken. Ons binnenland zit vol met natuursteen en ons plein kan mooier worden gemaakt met mooi natuursteen van onze binnenlanden.
Het Onafhankelijkheidsplein, voor de onafhankelijkheid Gouvernementsplein, Oranjeplein en Eenheidsplein geheten, is een groot plein in de historische binnenstad van Paramaribo, de hoofdstad van Suriname. Het plein ligt in de historische binnenstad, vlak bij de Surinamerivier. Het plein zelf is van gras. Rond het plein staan enkele belangrijke gebouwen. Op het Onafhankelijkheidsplein vinden allerlei bijeenkomsten plaats, variërend van festiviteiten tot betogingen. Tot de jaren 2010 werd er de Vogeltjesmarkt gehouden, wat een wedstrijd met zangvogels was. Deze werd verplaatst naar andere delen van de stad.
In tegenstelling tot de vele huizen in Paramaribo die van hout gemaakt zijn, zijn de gebouwen aan het Onafhankelijkheidsplein van steen gebouwd. Deze rode stenen zijn typerend voor de periode toen Suriname een kolonie van Nederland was, want schepen namen deze stenen als ballast mee uit Europa. Ook hebben de houten huizen vaak roodstenen funderingen. Aan het plein ligt het presidentieel paleis. Dit was tot 1975 het Gouvernementshuis. De tuin ervan vormde vroeger een geheel met de Palmentuin die erachter ligt. Het paleis dateert uit de 18e eeuw en werd in 2011 gerenoveerd. Ook veel andere gebouwen aan het plein zijn monumenten. Verder staat de Congreshal sinds 1999 op de plek waar voorheen het Palace Hotel stond, dat bestond uit enkele samengevoegde panden. In de Buiten-Sociëteit Het Park aan de overkant van de weg, gebouwd in 1952, is sinds 1996/97 de De Nationale Assemblée gevestigd.
Het presidentieel paleis van de Republiek Suriname, tot 1975 Gouverneurshuis, staat op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo. Enkele eeuwen lang resideerde hier de door Nederland aangestelde gouverneur van Suriname. Begin 21e eeuw is dit niet feitelijk de residentie van de president van Suriname, maar wordt het gebouw gebruikt voor officiële ontvangsten. Het oorspronkelijke paleis werd in de 17e eeuw, net zoals veel gebouwen in Paramaribo, van hout gebouwd. In 1730 werd het huis door gouverneur Carel Emilius Henry de Cheusses vervangen door een groter stenen gebouw. In de 19e eeuw kreeg het paleis in het midden een extra verdieping met een driehoekfronton waarin het wapen werd aangebracht van de Geoctroyeerde Sociëteit van Suriname, die tot 1795 eigenaar was van Suriname. In het midden was het wapen te zien van de stad Amsterdam en daaronder het wapen van de West-Indische Compagnie. Links en rechts werd geschut afgebeeld.
Haaks op het dak kwamen twee dakhuizen met een leien dak. De oude ramen met roedeverdeling werden vervangen door modieuze empire-ramen. Later is nog de galerij aangebouwd waarbij de Ionische zuilen de ramen met bogen verdelen. Alleen aan de grote zaal en de hal is te zien dat het gebouw uit de 18e eeuw is.
Voor het Gouverneurshuis stond een standbeeld van koningin Wilhelmina. Dit is op de vooravond van de onafhankelijkheidsdag van 25 november 1975 verwijderd uit angst voor baldadigheid en is verplaatst naar Fort Zeelandia.
Het gebouw is tegenwoordig in gebruik voor formele ontvangsten. Het werd vanaf 2011 gerestaureerd nadat er aantasting door houtworm was geconstateerd. Het wapen boven de ingang is op 1 juli 2015 vervangen voor het wapen van Suriname aangezien men van mening was dat het oude wapen te veel verwees naar het koloniaal verleden.
Ter afsluiting over het wapen ooit op het paleis. De West-Indische Compagnie (WIC), voluit de Geoctroyeerde West-Indische Compagnie (GWIC of GWC: zie afkorting op de vlag) was een bedrijf uit de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden dat in 1621 werd opgericht als privaatrechtelijke onderneming met publiekrechtelijke taken; de WIC was verantwoording schuldig aan de Staten-Generaal van de Nederlanden. De compagnie ontving van de Staten-Generaal – oorspronkelijk voor 24 jaar – het alleenrecht binnen de republiek op handel en scheepvaart in het door de Staten-Generaal vastgestelde octrooigebied tussen twee meridianen.
Als westgrens gold de meridiaan door de oostpunt van Nieuw-Guinea en als oostgrens die van Kaap de Goede Hoop. Het belangrijkst was de Trans-Atlantische driehoekshandel op West-Afrika, de Cariben en Noord- en Zuid-Amerika.
In de zeventiende en achttiende eeuw bezat de WIC dit staatsmonopolie op de handel en scheepvaart op West-Afrika ten zuiden van de Kreeftskeerkring, op Amerika, alsmede op alle eilanden tussen Newfoundland en Straat Magellaan.
De WIC werd in 1674 opgeheven om een jaar later weer te worden heropgericht. In 1792 ging de WIC definitief ter ziele. De achterliggende doelstelling en strategie van de WIC waren de positie van Spanje en Portugal aan te tasten in Afrika en Zuid-Amerika. De WIC kreeg van de Staten-Generaal der Nederlanden de opdracht tijdens de Tachtigjarige Oorlog om de oorlog met Spanje uit te breiden naar zee, zodat de aandacht van Spanje werd afgeleid van de republiek.