In een gesprek op een drukke markt in Paramaribo spreekt een bezorgde burger zijn zorgen uit over de toenemende misdaad en geweld in de in ons land. “Misdaad en geweld schaden niet alleen het slachtoffer, maar ons allemaal”, zegt hij met een verontrustende ernst in zijn stem. “Ze zaaien angst en maken de straat onveilig voor fatsoenlijke mensen.” Hij benadrukt dat zachte benaderingen van criminaliteit niet de oplossing zijn.
“Zacht zijn tegen misdaad betekent het verraden van de gezagsgetrouwe burger. En excuses maken voor de crimineel betekent prikkels geven tot oneerlijkheid en geweld. Misdaad floreert in een cultuur van excuses.”
Met gefronste wenkbrauwen vervolgt hij: “Vreemdheid is geen ziekte om te beheersen. Het is een verleiding om op te houden, een dreiging om af te halen, en zelfs iets wat te doden is.” Zijn woorden resoneren door de menigte, waarbij velen instemmend knikken.
In Suriname, waar de kloof tussen wetshandhaving en de burgers lijkt te groeien, roept deze burger op tot een samenleving waar rechtvaardigheid niet zwicht voor excuses en waar de eerlijke burger niet wordt verraden.
Zijn boodschap is duidelijk: de strijd tegen misdaad begint bij het behouden van onze standvastigheid en integriteit.