Er bestaat een bijzondere oma in Suriname. Niet zo eentje die baka bana bakt of klaagt over rugpijn hoor. Nee, onze nationale oma — 72 jaar, kwiek, invloedrijk — ontvangt maandelijks SRD 260.000 uit de staatskas. Ja, van het volk. En alsof dat nog niet genoeg is, krijgt oma alles gratis: huisvesting, vervoer, brandstof, eten, drinken, kleding, beveiliging… zelfs de glimlach van haar chauffeur is belastingvrij.
Maar dan komt de grote vraag: Wat doet oma eigenlijk met zoveel geld, wanneer ze geen enkele kosten heeft?
Geen huur, geen boodschappen, geen waterrekening, geen internet, geen kapper, geen tandarts, geen buskaart. Zelfs haar hond, kat en papegaai hebben vermoedelijk overheidssubsidie.
Misschien spaart oma. Misschien koopt ze plantenbakken die niemand ziet. Misschien verzamelt ze Chinese porseleinen tijgers of investeert ze in extra grote brillen. Of misschien parkeert ze dat hele salaris in een kous onder het bed, zodat ze het elke avond kan tellen — gewoon om te voelen dat ze leeft.
Intussen zegt het volk: “Oma… we gunnen u een comfortabel leven hoor, maar SRD 260.000? Gratis alles? En u heeft geen kosten zoals de rest van ons die elke dag strijdt met stroomrekeningen, rijstprijzen en busritjes?”
Het contrast is bijna komisch — als het niet zo pijnlijk was. Terwijl de gewone burger dubbeltjes draait om de maand door te komen, krijgt oma een bedrag waar een heel gezin een jaar mee zou moeten overleven.
Dus ja, oma heeft geen kosten… maar het volk betaalt wél de rekening.