Om de vijf jaar is er wisseling van de wacht. De enige manier om een land tot ontwikkeling te brengen, is als de twee partijen de bestaande situatie samen bespreken, oppakken, waar nodig corrigeren en verder bouwen.
Jammer genoeg gaat het nooit zo toe in Suriname. Er is altijd strijd, gescheld, laster en eigen koers varen. Dat laat alleen maar zien dat men niet gaat voor landsbelang maar voor bevrediging van zichzelf. Het volk staat erbij en kijkt ernaar en stimuleert zo dit gedrag. De grootste bron van ergernis is echter dat vele politici de neiging hebben om de fouten van de vorige regering extra te benadrukken en ze van de daken te schreeuwen. De drang om de vorige regering neer te sabbelen en ze bij het volk in een kwaad daglicht te zetten, is groter dan hun drang tot samenwerken en opbouw. Dit destructieve gedrag zaait niet alleen irritatie en tweedracht, maar laat ook de zaaier van het kwaad haar waarde verliezen. Alleen een groot man is in staat om zich collegiaal op te stellen en de ander te complimenteren met de goede dingen die hij of zij heeft bewerkstelligd. Kritiek leveren mag want daar groei je alleen maar van, maar bewust niet bestaande fouten verkondigen, is tijd en energieverspilling en stagneert de ontwikkeling.
Waar komt deze behoefte vandaan? Waarom wil men zo graag de zwarte vlek op de witte muur zien in plaats van de witte muur zelf te bekijken? In de media, maar vooral tijdens DNA vergaderingen is dit destructieve gedrag te zien. De mensen die elkaar verwijten naar het hoofd slingeren, schijnen een gevoel van satisfaction te krijgen bij het neerhalen en beledigen van de ander. Luisteraars vragen zich terecht af waarom dit onvolwassen gedrag wordt gepresenteerd door mensen die juist voorbeeldfiguren moeten zijn.
De psychologie hierachter is dat het ego waardering nodig heeft van externe bronnen. Door anderen te beledigen of te breken, versterkt je brein zijn zelfvertrouwen om je gelukkig te voelen. Simpel gezegd, mensen gaan obsessief naar fouten zoeken en veroordelen anderen op basis van triviale (onbelangrijke) zaken. Deze gewoonte kan zijn ontstaan uit onzekerheid of ondeskundigheid. Slechts een psycholoog kan de onderliggende oorzaken van dit negatieve gedrag blootleggen. Het gevaar van dit gedrag is dat, dit ertoe kan leiden dat we anderen zonder reden gaan bekritiseren op basis van vooroordelen. Dit gedrag houd je als mens klein, is meelijwekkend en onvolwassen. Alleen iemand die groot is kan een tegenstander complimenteren. Intelligente mensen praten over ideeën en plannen voor vooruitgang. simpele zielen praten over dagelijkse dingen en kleingeestige onvolwassen mensen verspreiden laster.
Fouten maken, is menselijk, echter die fouten toegeven kan niet iedereen. Zij die een gemaakte fout kunnen toegeven, vertonen volwassen gedrag. Zij die niet een fout kunnen toegeven, houden zichzelf klein. Nog erger wordt het als mensen niet alleen weigeren hun fouten toe te geven, maar ze ook bewust in de schoenen van een ander schuiven. Geen mens is een mislukkeling totdat ze anderen de schuld geven van hun fouten.
Een recent voorbeeld hiervan is dat mevrouw Simons tijdens haar speech alle fouten die de NDP regering had gemaakt, waardoor het land in een faillissement raakte, schoof in de schoenen van de vorige regering. Ze wist feilloos op te sommen om welke fouten het ging omdat het haar eigen NDP regering was die die fouten had gemaakt . Met dit gedrag degradeerde en beschadigde zij zichzelf als mens en als politicus. Veel belangrijker is echter het antwoord op de vraag waarom ze zo iets doet. Handelt ze zo uit angst? Wilt ze met dit gedrag haar ondeskundigheid bedekken of hoopt ze zo de aandacht van het volk af te leiden van al haar negatieve daden? Het antwoord op deze vraag weet alleen de veroorzaakster van het kwaad, daar kunnen wij alleen maar naar raden.
Een mens die zichzelf in waarde degradeert, zal niet gemakkelijk meer de schade kunnen herstellen. Ze zou bijvoorbeeld, de vorige regering kunnen complimenteren dat ze een failliet land weer op de rails hebben gekregen of ze zou zich kunnen verontschuldigen bij het volk dat zij de oorzaak waren van het faillissement. Maar dat vraagt om eerlijkheid en nederigheid en juist die twee eigenschappen heeft ze niet.
Eigen fouten niet toegeven en ze ook nog bedekken door ze op het bord van een ander te leggen, laat je als mens verschrompelen en in waarde dalen, oogst geen respect. Alleen professionele hulp kan dit gedragspatroon veranderen.
De term ‘gaslighting’ is afgeleid van het toneelstuk Gas Light uit 1938 waarin een man zijn vrouw subtiel manipuleert, door onder andere de gaslampen in huis langzaam te dimmen, waardoor hij haar ervan overtuigt dat haar eigen waarneming niet klopt. Gaslighting is een vorm van emotionele manipulatie waarbij een persoon de waarheid verdraait . Ze laat je ontkennen wat je weet en wat je met eigen ogen zag en ziet. Door acties als, ontkennen, liegen, of de schuld afschuiven, kan een volk onzeker worden over zijn of haar eigen waarneming en geheugen. En dat gebeurt op dit moment met het Surinaamse volk. Iemand die zich hieraan schuldig maakt, wordt een gaslighter genoemd.
Een gaslighter voedt zijn eigen zelfvertrouwen door de waarheid te verdraaien en manipuleert het volk zodanig dat het gaat twijfelen aan haar eigen realiteit.
“Gaslighting is mind control to make victims doubt their reality.”
Josta Vaseur