Het Surinaams verhaal van Silvia
De afbeelding toont een jonge vrouw die kalm blijft terwijl een kring van schreeuwende schapen haar probeert te intimideren. Het is een krachtige metafoor: wie niet te manipuleren is, wordt vaak gehaat door wie controle wil houden. In Suriname heeft Silvia dat pijnlijk ondervonden.
Silvia was nooit iemand die met de stroom meeging. Ze werkte op een ministerie waar “meelopen” de norm was. Toen zij misstanden, dubbele uitbetalingen en onverklaarbare contracten begon te melden, veranderden collega’s en leidinggevenden razendsnel. Eerst werd ze genegeerd, daarna belachelijk gemaakt, en uiteindelijk als “lastpak” weggezet.
Naar buiten toe werd ze afgeschilderd als iemand met een “attitudeprobleem”, maar wie haar kende wist dat ze gewoon eerlijk en rechtlijnig was.
De druk werd groter. Geruchten werden bewust verspreid, uitnodigingen voor vergaderingen werden haar onthouden, en haar werk werd structureel tegengewerkt. Op social media werd ze zelfs digitaal aangevallen door accounts die later nep bleken te zijn. Het werd een campagne van karaktermoord.
Uiteindelijk verloor Silvia haar positie. Niet omdat ze slecht was in haar werk, maar omdat ze niet paste in het spel van manipulatie, vriendjespolitiek en stilzwijgen. Haar ondergang werd veroorzaakt door hetzelfde mechanisme dat de afbeelding toont: wie niet in de kudde past, wordt aangevallen.
Toch blijft Silvia voor velen een symbool van moed. En dat, hoe pijnlijk ook, is haar echte nalatenschap.