Hoe een ‘oefening’ tussen T&T en de VS kan uitgroeien tot een strategische nachtmerrie voor de regio
De spanning in het Caribisch gebied stijgt nu Venezolaans president Nicolás Maduro openlijk waarschuwt dat Trinidad en Tobago door deelname aan Amerikaanse militaire oefeningen “de vrede bedreigt”. Maar achter de felle woorden schuilt een diepere angst: dat deze manoeuvres geen training zijn, maar de inleiding tot een grotere geopolitieke verschuiving.
Vanuit Port of Spain kiest premier Kamla Bissessar als enige Caricom-leider expliciet de zijde van Washington. Officieel gaat het om anti-drugs operaties, maar in de regio gelooft vrijwel niemand dat verhaal. In de Andes en het Caribisch bekken is de geschiedenis te vaak geschreven onder het mom van “veiligheid”, waarna grondstoffen en geopolitieke belangen de werkelijke inzet bleken.
Het meest verontrustende is echter het stilzwijgen binnen Caricom. Een dreiging aan de rand van de Caribische Zee zou normaal een spoedtop oproepen. Nu blijft het stil. En stilte in geopolitiek is zelden neutraal: het voedt verdeeldheid.
Als Caricom werkelijk staat voor vrede, stabiliteit en regionaal respect, dan kan ze niet toekijken hoe één lidstaat zich in een potentiële invasie-arc positioneert. Schorsing van Trinidad en Tobago is een drastische optie, maar de huidige koers duwt de regio richting 25 tot 50 jaar instabiliteit – vergelijkbaar met de eindeloze guerrillawonden van Irak, Libië, Syrië en Afghanistan.
Zuid-Amerikaanse landen kunnen weinig doen tegen Amerikaanse druk; sancties zijn een wapen op zich. Dat maakt het gevaar groter: een conflict dat niemand kan stoppen, maar waar iedereen de naschokken van voelt.
En toch… achter al deze geopolitiek schuilt iets menselijks.
De angst van gewone Caribische burgers voor oorlog. De zorg van vissers, moeders, jongeren en ondernemers die geen deel willen zijn van militaire strategieën. De hoop dat regionale leiders eindelijk kiezen voor dialoog in plaats van machtspolitiek.
Want de Caribische Zee heeft één ding geleerd: oorlogen worden niet door staten gevoerd, maar door mensen gedragen. En mensen willen vrede.