Het optreden van minister Harish Monorath van Justitie en Politie in De Nationale Assemblee tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen, roept ernstige vragen op over integriteit en verantwoordelijkheid. Een minister van Justitie en Politie — het symbool van wet, orde en rechtvaardigheid — kan zich geen nalatigheid veroorloven in financiële zaken.
Dat hij “niet naar zijn rekeningen kijkt” klinkt niet alleen ongeloofwaardig, maar ook zorgwekkend. Ministers zoals Michael Fallon (Verenigd Koninkrijk) en Taulant Balla (Albanië) traden af na integriteitskwesties die kleiner leken dan deze.
De essentie van leiderschap ligt niet in het bezitten van macht, maar in het tonen van moreel besef. Wanneer een bewindsman onrechtmatig geld ontvangt, hoort de eerste reactie niet te zijn: “Ik heb het niet gezien,” maar: “Ik neem verantwoordelijkheid.” In dit geval zou Monorath zelf zijn ontslag moeten overwegen, uit respect voor het vertrouwen van het volk.
De president heeft hier een voorbeeldfunctie. Door te zwijgen legitimeert zij een cultuur van “sorry en doorgaan.” Een duidelijke maatregel — onderzoek, transparantie en eventueel vervanging — zou het signaal zijn dat niemand boven de wet staat. Juist de minister die recht hoort te bewaken, moet weten: geloofwaardigheid is het hoogste kapitaal in de politiek.