āHet land moet schoon, letterlijk en figuurlijkā
Het motivatiebord van oud-First Lady Mellisa Santokhi-Seenacherry, dat jarenlang naast het Kabinet van de President aan de Kleine Waterstraat prijkte, heeft plaatsgemaakt voor een nieuw, opvallend beeld: een groep kinderen met een kleurrijk bord waarop āKrin Krinā staat geschreven. De boodschap is duidelijk; het land moet schoon, letterlijk en figuurlijk.
Van āYes, we can!ā naar āKrin Krinā
Waar Santokhiās bord nog opriep tot saamhorigheid in crisistijd met de tekst āTogether we can make it! Yes, we can!ā, ademt het nieuwe bord eerder de geest van nuchtere zelfdiscipline: handen uit de mouwen, vuilnis in de ton. De tijden zijn veranderd en de slogans blijkbaar ook. Het huidige bord is een initiatief van het ,inisterie van Openbare Werken en Ruimtelijke Ordening (OWRO), samen met de Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB) en de Suriname Hospitality and Tourism Association (SHATA).
De campagne, gericht op milieubewustzijn en gedragsverandering bij jongeren, maakt deel uit van de bredere aanloop naar 50 jaar Srefidensi. De foto toont een groep blije kinderen die trots het woord Krin Krin omhooghouden; een vrolijk tafereel dat tegelijk een subtiele les bevat: schoon land, schone toekomst.
Een tijdperk afgesloten
Tussen 2020 en juli 2025 was Mellisa Santokhi een opvallende verschijning in het publieke domein. Haar periode als presidentsvrouwe begon met idealistische gebaren en gebeden, vaak vergezeld door bijbelcitaten, bloemenkransen en motiverende woorden. Haar optimistische toon sloeg echter bij velen om in vermoeidheid toen de economische crisis diezelfde jaren dieper werd en de beloofde āYes we canā-geest plaats maakte voor realiteit. Het bord dat ooit bedoeld was om hoop te brengen, werd voor sommigen een symbool van misplaatste positiviteit; een herinnering aan beloftes die het volk nooit voelde uitkomen. Waar het kabinet hoop preekte, ervoeren burgers vooral prijsstijgingen, wantrouwen en politieke polarisatie.
Nieuwe toon, nieuwe tijd
Het vervangen van Santokhiās motivatiebord door een kindvriendelijke milieuboodschap lijkt op het eerste gezicht een onschuldige verfraaiing, maar heeft ook een symbolische lading. De overheid richt zich nu minder op spirituele bemoediging en meer op praktische verantwoordelijkheid. Geen visioen of gebed deze keer, maar vuilniszakken, bloemen en een fris pleidooi voor āKrin Krinā.
Toch valt het niet te ontkennen: het contrast tussen de borden vertelt een groter verhaal over hoe Suriname in vijf jaar tijd van idealistische belofte naar nuchtere realiteit is gegaan. De ene boodschap zei: āWe kunnen het samen.ā De andere zegt stilletjes: āRuim eerst je eigen rommel op.ā