- Artikel in de wekelijkse rubriek ‘De Schaduw in de Macht’
Er is een verdieping in het regeringsgebouw waar men niet graag komt. Geen naamplaat, geen geluid. Alleen een gesloten deur met een nieuw slot dat niemand herinnert te hebben geplaatst. Daar huist wat ambtenaren fluisterend “het Ministerie van Stilte” noemen.
Officieel gaat het om een “speciale interne coördinatie-eenheid”. Onofficieel is het de plek waar rapporten verdwijnen. Onderzoeksdossiers, aanbestedingsklachten, zelfs bewijzen van fraude — alles dat te veel ruis veroorzaakt, vindt daar zijn einde.
Een oud-secretaresse vertelt dat zij ooit dozen met papieren moest brengen naar kamer 4-B. Toen ze later vroeg waar ze gebleven waren, zei men haar dat er nooit een kamer 4-B had bestaan. Een week later werd ze overgeplaatst.
De stiltes in dat gebouw zijn niet leeg, maar geladen. Wie te veel vragen stelt, krijgt promotie — naar een functie ver weg, in een district waar niemand vergadert.
De budgetten van dit ‘departement’ zijn onverklaarbaar. Miljoenen verdwijnen in “veiligheidsuitgaven”. De verantwoordelijke minister tekent blindelings, vertrouwend op adviezen van mensen die nooit publiek verschijnen.
Sommigen zeggen dat er één man is die de sleutel van kamer 4-B heeft. Een voormalig veiligheidsadviseur, nu buitenlands ingezetene. Zijn naam mag niet in de notulen worden vermeld.
En zo blijft het ministerie van Stilte bestaan: een echo van macht, een archief van vergetelheid.
Want in dit land verdwijnen papieren niet — ze worden begraven.
Disclaimer: Dit is een fictieve politieke thriller; alle personages en gebeurtenissen zijn verzonnen.