Met het bezoek van koning Willem-Alexander aan Suriname is de belangstelling voor oude woorden als adel, blauw bloed en bloedlijn opnieuw gewekt. Waar komen die termen eigenlijk vandaan?
De uitdrukking blauw bloed komt uit het middeleeuwse Spanje. Adellijke families die weinig in de zon werkten, hadden een bleke huid waardoor hun aderen blauw doorschenen. “Sangre azul” werd toen het symbool van zuivere afstamming en hoge status. In Nederland kreeg het later de betekenis van iemand die tot de adel behoort.
De adel zelf was een aparte stand: mensen met titels als baron, graaf of hertog, vaak erfelijk doorgegeven binnen dezelfde familie. Ze bezaten vroeger grote stukken land en hadden politieke invloed. Hun namen leven vandaag nog voort, al heeft de adel geen macht meer — hoogstens prestige.
De bloedlijn verwijst naar de familie-afkomst, de lijn van voorouders die van generatie op generatie is doorgegeven. In Suriname gebruiken we dat woord ook breder: het gaat om waar je vandaan komt, wie je familie is, wie jouw naam draagt.
Zo herinneren deze woorden ons eraan dat afkomst ooit status bepaalde — maar dat echte waardigheid nu vooral afhangt van karakter, niet van bloed.