Onze president heeft de internationale pers enkele dagen terug gehaald, omdat ze gezien wordt als behorende tot de meest 100 invloedrijke personen in de wereld volgens Time wat betreft de bescherming van het milieu. Eerder hadden we in een soortgelijke positie bij een listing van CNN de Surinaamse Monique Pool.
Het is een heel positieve zaak dat Surinamers zo positief belicht worden. Jennifer Geerlings-Simons schreef in juli 2025 geschiedenis als de eerste vrouwelijke president van Suriname.
Wat schrijft Time over onze president? Binnen enkele dagen na haar aantreden gaf ze blijk van een scherp standpunt ten aanzien van milieubescherming en inheemse rechten. Times ziet het als een tijdige verandering voor een van de slechts 3 landen ter wereld die meer koolstofdioxide absorberen dan het uitstoot. De nieuwe president verspilde geen tijd. Ze verklaarde de landrechten van inheemse en tribale volkeren tot een topprioriteit van de regering en beloofde lang uitgestelde beschermende wetten aan te nemen en een einde te maken aan ongeoorloofde landverkoop.
In augustus kondigde ze een moratorium aan op nieuwe vergunningen voor grootschalige houtkap en startte ze een uitgebreid nationaal bosonderzoek. De maand daarop sprak ze met de VIDS om de erkenning van voorouderlijke gebieden te versnellen. “Duurzaamheid kan niet alleen gaan over emissiereductie”, zei onze president. “Het moet ook betekenen dat de ecosystemen die het klimaat reguleren worden beschermd en dat de mensen die ervoor zorgen worden ondersteund.” Dat principe vormt de basis voor haar streven om van door de gemeenschap geleid bosbehoud “een kernstrategie voor ontwikkeling” te maken in plaats van een bijzaak. Ze richt zich met name op tropische savannegebieden en mangrovebossen. Dit zijn ecosystemen die “tien keer meer per hectare opslaan dan hooglandbossen”, maar die snel verdwijnen en weinig internationale steun krijgen.
Tijdens internationale topconferenties in 2025 verdedigde onze president Suriname’s inzet om meer dan 90% bosbedekking te behouden. Haar boodschap aan wereldleiders was kort en zakelijk, vindt Time: “We raken door onze excuses heen, maar we raken niet door onze oplossingen heen.” Ze wil dat grote economieĆ«n subsidies voor fossiele brandstoffen heroriĆ«nteren naar “het beschermen van bossen, wetlands en biodiversiteit” en het versterken van inheemse gemeenschappen. Gevraagd naar wat haar hoop geeft, wijst Geerlings-Simons op grassroots-bewegingen die bewijzen “dat ontwikkeling en planetair rentmeesterschap hand in hand kunnen gaan.” “De geschiedenis zal ons niet beoordelen op wat we van plan waren, maar op wat we dapper genoeg waren om te doen”, noteert Time uit de mond van onze president.
De allerbelangrijkste klimaatactie is volgens onze president dat ’s werelds grootste economieĆ«n een klein deel van het overheidsgeld dat nog steeds naar fossiele brandstoffen stroomt, ombuigen naar natuurbescherming en door gemeenschappen aangestuurde klimaatoplossingen. Zelfs 1% van de enorme bedragen die momenteel worden gebruikt om de productie en consumptie van fossiele brandstoffen te subsidiĆ«ren, zou de permanente bescherming van ’s werelds resterende oerbossen kunnen financieren, de wereldwijde transitie naar hernieuwbare energie kunnen versnellen en inheemse en lokale gemeenschappen, die al een groot deel van de biodiversiteit op aarde beschermen, meer macht kunnen geven. Deze ene actie zou een beslissende verschuiving inluiden: van het financieren van vernietiging naar het financieren van herstel en behoud.
Het komende jaar wil de president door de gemeenschap geleide bosbescherming centraal stellen in Surinameās nationale klimaatactie: niet als een bijzaak, maar als een kernstrategie voor ontwikkeling. Dat betekent werken aan wettelijke erkenning en bescherming van inheemse en tribale gebieden, het instellen van nieuwe beschermde gebieden en het direct koppelen van deze inspanningen aan wereldwijde klimaat financieringsmechanismen.
Duurzaamheid draait volgens onze president niet alleen om emissiereductie ā het moet ook betekenen dat de ecosystemen die het klimaat reguleren worden beschermd en dat de mensen die ervoor zorgen worden ondersteund. Door lokale gemeenschappen centraal te stellen in klimaatoplossingen, kan de natuur worden beschermd, cultureel erfgoed worden versterkt en nieuwe manieren gevonden om uit de armoede te komen ā en dat allemaal tegelijkertijd. Een klimaatoplossing die nog steeds enorm ondergefinancierd en ondergewaardeerd is, is de bescherming en het herstel van tropische gebieden en mangrovebossen. Deze landschappen slaan enorme hoeveelheden koolstof op ā vaak tien keer meer per hectare dan hooglandbossen ā maar ze verdwijnen in alarmerend tempo door landbouw, mijnbouw en kustontwikkeling. Naast hun koolstofwaarde bieden ze essentiĆ«le bescherming tegen overstromingen, biodiversiteit en visserij, die miljoenen mensen in leven houden. Desondanks ontvangen ze slechts een fractie van de wereldwijde klimaatfinanciering.
Investeren in het behoud en herstel van deze natuurlijke koolstofputten is een van de meest kosteneffectieve en schaalbare manieren om klimaatverandering te vertragen en tegelijkertijd enorme voordelen op te leveren voor zowel gemeenschappen als de natuur.
Wat de president hoop geeft, is de manier waarop mensen ā met name jongeren, inheemse leiders en lokale gemeenschappen ā de klimaatbeweging van onderaf transformeren. Wereldwijd wachten ze niet op toestemming of perfect beleid; ze bouwen regeneratieve economieĆ«n op, herstellen landschappen en bewijzen dat ontwikkeling en planetair rentmeesterschap hand in hand kunnen gaan.
We zien ook een krachtige verschuiving in de private sector, waar bedrijven steeds meer begrijpen dat hun toekomst afhangt van een stabiel klimaat en een bloeiende biosfeer. Deze samensmelting van grassroots-actie, politieke wil en zakelijke innovatie geeft de president vertrouwen dat we een tijdperk ingaan waarin de bescherming van de planeet niet langer als een last wordt gezien, maar als de grootste kans van onze tijd.
Dit alles staat over de president van Suriname vermeld. Het legt een druk op ons. maar we kunnen het zeker aan. De president heeft nu persoonlijk een druk opgelegd en via leiderschap zal ze het moeten waarmaken.