In Suriname wordt het steeds duidelijker dat vroeg met pensioen gaan geen vanzelfsprekende keuze meer is. Steeds meer werknemers worden geconfronteerd met de noodzaak om langer actief te blijven. De vergrijzing, de stijgende levensverwachting en de druk op de pensioen- en sociale zekerheidssystemen maken van vroegtijdige uittreding bijna een luxe.
Neem bijvoorbeeld mevrouw De Rooij uit Nickerie: na dertig jaar in het onderwijs dacht zij op haar 55ste te kunnen stoppen, maar de financiële tekorten binnen haar pensioenfonds dwongen haar om door te werken tot haar 60ste. Of meneer Ricky uit Paramaribo, jarenlang werkzaam in de constructiesector: door wisselende contracten en onregelmatige pensioenopbouw blijft hij tot zijn 65ste actief — simpelweg om de lasten van huisvesting, medische zorg en schoolkosten te kunnen blijven dragen.
De boodschap voor de Surinaamse werknemer is duidelijk: pensioen is geen automatische toegang tot rust, maar een oproep tot betere voorbereiding. Het betekent: vroeg beginnen met sparen, inzicht houden in de opbouw van het pensioenfonds en realistisch nadenken over een langere loopbaan.
De tijd dat men op zijn 55ste zorgeloos richting de zonsondergang wandelde, behoort in Suriname steeds meer tot het verleden.