Patiënten hebben zorg, aandacht en respect nodig
In het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP), het ’s Lands Hospitaal en de overige ziekenhuizen wordt zorg verleend, maar de omvang van de drukte op de poliklinieken geeft veel uitdagingen aan. Het is bekend dat de zorg in Suriname veel uitdagingen kent.
Een bezoek aan een specialist is voor duizenden patiënten een ware kwelling. De dagelijkse realiteit toont een deel van de uitdagingen. Overvolle poliklinieken met harde stoelen, lange wachttijden en hete wachtkamers met onvoldoende ventilatie en zitplaatsen. Zieken verdienen een betere behandeling.
Patiënten wachten uren om uiteindelijk slechts een paar minuten binnen te zijn bij een specialist.
Henk zegt dat hij na uren wachten bij de internist alleen pijnstillers kreeg voorgeschreven zonder verder onderzoek of uitleg. “Ik was vier uren aanwezig op de polikliniek. Toen ik eindelijk mocht binnenkomen vroeg de arts alleen maar: Heeft u nog pijn. Daarna kreeg ik een recept en ik stond binnen 3 minuten weer buiten. Zonder uitleg en advies. Ik wilde hem nog iets vragen, maar ik moest plaatsmaken voor de volgende patiënt.”
Martha vertelt: “Ze hadden mij een maand terug opgeroepen voor een afspraak om 08.15 uur, maar ik kwam pas tegen 14.00 aan de beurt. Bij de aanmelding kreeg ik nr. 32. In de wachtkamer zaten meer dan honderd mensen. De specialist was er pas tegen 10.00 uur. Toen ik na uren de specialist zag, werd er slechts kort gekeken naar mijn medisch dossier en vervolgens kreeg ik een strookje voor een vervolgbezoek.”
Annemarie die rug- en heupklachten heeft, is van mening dat een bezoek bij sommige specialisten de indruk wekt van een lopende band in een fabriek waar een robot alleen de garantiebrieven verzamelt. Ze ervaart het artsenbezoek als onpersoonlijk en gevoelloos.
Rakesh wacht al maanden op een hartritme monitor. Een klein apparaatje dat op het lichaam geplaatst wordt om het hartritme te meten. Er zijn onvoldoende apparaten, waardoor hij lang moet wachten. Voor hem is het onbegrijpelijk omdat zo’n apparaatje levensreddend is en volgens hem kan het niet erg duur zijn, omdat het op batterijtjes werkt. Toch heeft het ziekenhuis er gebrek aan, terwijl de directieleden op Staatskosten rondrijden in peperdure auto’s.
Het probleem komt deels door het tekort aan bepaalde specialisten, maar ook door het feit dat specialisten te veel patiënten oproepen. De goede specialisten natuurlijk niet te na gesproken. Meer patiënten betekent meer inkomsten. Het menselijk aspect van de zorg raakt hierdoor op de achtergrond.
Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Arbeid moet dringend structuur brengen. Een doelmatige planning, meer investering in opleidingen en landelijke spreiding van specialistische zorg kan op termijn verlichting brengen. Duidelijke regels voor het aantal patiënten dat een huisarts of specialist per praktijk mag hanteren moet de norm zijn.
Patiënten zijn geen handelswaar. Ze verdienen tijd, aandacht en respect. Het zorgsysteem moet weer in dienst staan van de mens en niet alleen fungeren als verdienmodel.