“Fundamenteel onrecht wanneer volk in eigen land geen betaalbare woning kan vinden.”
De woningcrisis in Suriname is niet langer een sluimerend probleem, maar een sociaal noodsignaal dat de samenleving diep verdeelt. Parlementariër Steven Reyme (A20) noemt het “een fundamenteel onrecht wanneer een volk in zijn eigen land geen betaalbare woning meer kan vinden.” Volgens hem raakt dit probleem de kern van bestaanszekerheid en nationale trots.
De realiteit: wonen wordt een privilege
Steeds meer Surinamers ervaren dat het kopen of huren van een woning onhaalbaar wordt. Waar een eigen huis ooit gold als symbool van stabiliteit en vooruitgang, is het vandaag voor velen een verre droom. “Jonge koppels blijven huren, pas afgestudeerden blijven bij hun ouders, en gezinnen blijven hopen terwijl wonen een basisrecht is”, aldus Reyme.
De parlementariër wijst erop dat het merendeel van de huizen inmiddels in vreemde valuta wordt aangeboden. “Voor een leerkracht, verpleegkundige of politieagent is dat onbetaalbaar geworden. Wie in SRD verdient, ziet zijn inkomen voortdurend ingehaald worden door inflatie en valutakoersen.”
Economische ongelijkheid en sociale gevolgen
Volgens Reyme leidt de woningnood niet alleen tot economische stress, maar ook tot sociale ontwrichting. “Steeds meer jongeren zien geen toekomstperspectief meer in eigen land. Ze vertrekken, terwijl we juist hen nodig hebben om Suriname op te bouwen.”
Hij benadrukt dat huisvesting niet losstaat van andere beleidsdomeinen. “Zonder betaalbare woningen geen stabiele gezinnen, zonder gezinnen geen sterke gemeenschappen, en zonder sterke gemeenschappen geen duurzame economie.”
Van politieke belofte naar praktische uitvoering
Het regeerakkoord 2025 verwijst expliciet naar de noodzaak van menswaardig bestaan en sociale zekerheid. Volgens Reyme kan dat niet gerealiseerd worden zolang wonen voor velen buiten bereik blijft. “De overheid moet het voortouw nemen, maar dit vraagstuk overstijgt partijpolitiek. Het is een nationale verantwoordelijkheid. Overheid, particuliere sector, banken, ontwikkelaars en burgers moeten samen zoeken naar echte, voelbare oplossingen”, zegt hij.
Een woning is meer dan baksteen en cement
Voor Reyme gaat huisvesting verder dan fysieke infrastructuur. “Een woning is zekerheid, toekomst en waardigheid en dat mag nooit een privilege worden voor enkelen, maar een recht voor allen.” Hij benadrukt dat betaalbare woningen niet alleen een economisch doel dienen, maar ook bijdragen aan nationale stabiliteit en hoop. “Wanneer een volk de zekerheid van een dak boven het hoofd verliest, verliest het ook het vertrouwen in zijn toekomst. Dat mogen we niet toestaan.”
Reyme besluit met een oproep tot gezamenlijke actie: “We moeten stoppen met tijdelijke lapmiddelen en beginnen met structurele hervorming. De woningmarkt van Suriname heeft beleid nodig dat mensen beschermt, niet dat ze eruit duwt. Betaalbaar wonen is geen luxe. Het is een morele verplichting van de staat tegenover haar burgers.”