Wat mij het meest bang maakt, is niet dat de politici ons bedriegen. Het is dat zovelen van ons hen nog steeds geloven. Elke toespraak, elk gebaar, elke glimlach op televisie — men slikt het alsof het waarheid is. Terwijl achter de schermen dezelfde handen elkaar geld toeschuiven, dezelfde families profiteren, en dezelfde beloftes verdampen in de hitte van Paramaribo.
De mensen die durven spreken worden uitgescholden, gebrandmerkt, kapotgemaakt. Wie zwijgt, krijgt kruimels van macht of hoop. En het volk blijft luisteren, hopen, geloven.
Tot er op een dag niemand meer overblijft die durft te zeggen: “genoeg.”
Dan is de leugen niet meer het gevaar. Dan is het geloof in de leugen dodelijk geworden.