Leerkracht S.R, had een droom om juffrouw te worden. Niet zomaar een baan, maar een roeping. Ze koos bewust voor dat beroep, en gaf tot het einde van het schooljaar 2024/2025 – in totaal tweeëntwintig (22) jaar lang les met hart en ziel, en bleef zichzelf verder ontwikkelen, om te kunnen beantwoorden aan de eisen van de maatschappij.
Maar haar droom botste uiteindelijk met de harde realiteit van het Surinaams onderwijssysteem: een onaantrekkelijk salaris, een gebrek aan stimulerende leeromgevingen, goede begeleiding en consistente controle, verouderd lesmateriaal, en miscommunicatie tussen betrokken actoren.
Zij hekelt het gebrek aan een goede communicatie tussen beleidsmakers en leerkrachten. Besluiten worden genomen door mensen die niet in het veld werken, maar op kantoor zitten en dus de feitelijke problemen niet kennen. Het gevolg? Een verergering van bestaande of het veroorzaken van andere problemen met als resultaat een onderwijssysteem dat leerkrachten en leerlingen demotiveert in plaats van inspireert. Immers met gemotiveerde leerkrachten kunnen de problemen worden verminderd – omdat leerkrachten wonderen kunnen verrichten. Belangrijk is dus om te werken aan de motivatie van de leerkrachten.
Toch eindigt S.R. haar boodschap niet met bitterheid. Ze blijft geloven in kennisoverdracht, maar kiest nu voor een andere vorm. Haar advies aan jongeren is krachtig: “Kies een beroep dat je in staat stelt om economisch stabiel te zijn.” Een les die verder gaat dan het klaslokaal.
Het verhaal van S.R. is dat van velen. Een wake-upcall voor Suriname: als we onze leerkrachten verliezen, verliezen we de toekomst.