Het jachtseizoen mag dan regelmatig open of dicht worden verklaard, voor de regering lijkt het reisseizoen altijd geopend. Terwijl president Jennifer Geerlings-Simons bij haar aantreden transparantie als fundament beloofde, begint dat huis inmiddels scheuren te vertonen. Waarom moeten wij als volk telkens via buitenlandse media horen waar onze leiders uithangen? Waarom komt er geen overzicht van wie precies meereist en met welke bedragen?
De stilte van de vicepresident hierover is oorverdovend. Alle dienstreizen worden immers goedgekeurd in de Raad van Ministers. Als er niets te verbergen is, waarom dan dit geheimzinnige zwijgen? Dit gaat om ons belastinggeld – zweetgeld, bloedgeld – dat in harde Amerikaanse dollars wegvloeit.
De recente VN-reis van president Simons werd afgedaan als een “kleine delegatie”. Maar wat verstaat men onder klein? En wat zou dan groot zijn? Het volk mocht niet weten wie allemaal meereisde en hoeveel het kostte. Het Kabinet van de President heeft willens en wetens cruciale informatie onthouden.
Een regering die zegt “in dienst van het volk” te zijn, maar weigert openheid van zaken te geven, plaatst zichzelf in een mistig schimmenspel. Waar geen licht schijnt, groeien wantrouwen en slechte vermoedens. Transparantie is geen gunst, het is een plicht. En zolang die plicht wordt genegeerd, lijkt het reisseizoen vooral een vluchtseizoen – weg van het eigen volk.
—