Toen Claire die middag thuiskwam, rende ze haastig naar binnen. De geur van iets bekends hing in de lucht, iets dat haar hart sneller deed slaan. In de keuken zag ze de pan, en haar ogen begonnen te stralen: er was kip gekookt. Voor velen vanzelfsprekend, maar voor Claire een moment van pure vreugde. Het was het einde van de maand; haar ouders hadden hun salaris ontvangen. Eindelijk konden ze een maaltijd bereiden die meer was dan rijst met zout of groente uit de tuin.
Claire’s glimlach vertelde meer dan woorden konden uitdrukken. Het was de eerste keer in weken dat ze kip zou eten. Een kind hoort zich geen zorgen te maken over eten of armoede, maar toch leefde zij in een realiteit die haar onschuldig jeugdleven tekende. Niet door de schuld van haar ouders, die hun best deden, maar door beleid dat gezinnen steeds verder in het nauw dreef.
Toch bracht dat ene stukje kip hoop, een glimp van geluk. Voor even vergat Claire de harde werkelijkheid en proefde ze alleen warmte, liefde en het gevoel dat ze gezien werd. Het was een klein moment, maar voor haar van onschatbare waarde.
Een stukje kip veranderde haar dag volledig.