Het nieuwe schooljaar is begonnen, maar niet met feestelijke gezichten. Veel Surinaamse leerkrachten voelen zich miskend en onderbetaald. Hun boosheid richt zich vooral op de schrijnende ongelijkheid met Assembleeleden, die maandelijks bruto SRD 130.000 ontvangen en tijdens hun zittingsperiode recht hebben op volledige medische zorg voor zichzelf en hun gezin. Voor docenten, die de basis leggen voor de toekomst van het land, voelt dit als een harde klap.
Waarom tevreden leerkrachten cruciaal zijn
Onderwijs is de ruggengraat van elke samenleving. Een gemotiveerde leerkracht betekent betere lessen, meer aandacht voor leerlingen en een sterkere generatie in wording. Ontevreden leerkrachten daarentegen brengen hun frustraties mee de klas in, wat direct doorwerkt in de prestaties en motivatie van leerlingen. Investeren in leerkrachten is dus investeren in de toekomst van Suriname.
Vergelijking met Caricom-collega’s
In de Caricom-regio liggen de lonen voor docenten in veel landen hoger. In Trinidad & Tobago en Barbados verdienen leerkrachten omgerekend tot twee à drie keer zoveel als hun Surinaamse collega’s, terwijl de kosten van levensonderhoud daar niet altijd significant hoger zijn. Dit vergroot het gevoel van ongelijkheid: Surinaamse leerkrachten leveren dezelfde inspanning, maar krijgen er veel minder waardering en zekerheid voor terug.
Politieke keuzes en geloofwaardigheid
De politiek was al langer gewaarschuwd. Toch hebben alle partijen in De Nationale Assemblee eerst naar hun eigen portemonnee gekeken. Enkele leden boden wel aan om een deel van hun inkomen te doneren aan sociale doelen, maar daarvan ontbreekt transparantie en geloofwaardigheid. Wat het volk wél wilde, was een wet die de salarissen van volksvertegenwoordigers in verhouding bracht tot de verdiencapaciteit van de samenleving. Dat is niet gebeurd.
Het grote verschil
Daarmee blijft de kloof immens: terwijl parlementariërs een riant salaris en privileges genieten, moeten docenten rondkomen met bedragen die nauwelijks hun vaste lasten dekken. Het gevolg is een diep gevoel van ongelijkheid en onrecht. En zolang dat verschil blijft bestaan, blijft ook het vertrouwen in de politiek én de motivatie van leerkrachten onder druk staan.
