We hebben vele regeringen de revue zien passeren en elk had zijn eigen aanpak. Maar wat ze allemaal gemeen hadden, was het overbekende systeem om zoveel mogelijk mensen van de vorige regering te ontslaan en eigen mensen te plaatsen. Dit systeem had twee grote nadelen. Mensen die wisten dat ze voor vijf jaar werden benoemd, probeerden in die vijf jaar zoveel mogelijk voor zichzelf te graaien. Dus die werkten meer in eigen belang dan in landsbelang.
Het grootste nadeel was echter dat de ontwikkeling van het land werd gestagneerd. Men bouwde niet voort op het goede dat al was gerealiseerd, maar begon steeds weer opnieuw met eigen mensen en eigen werkmethoden. Vaak hadden de nieuw geplaatsten geen ervaring of deskundigheid en waren ze nog niet ingewerkt met het gevolg dat het werk stagneerde. De mensen werden slechts geplaatst op basis van hun politieke keuze.
Het was ondenkbaar dat iemand van een andere politieke partij tijdens de regering van de zittende partij werk kreeg. Dus er werd een soort partij politiek gevoerd van, ‘mo set mi egie sma’ Zodra een nieuwe regering aantrad kon je aan alle kanten horen:”jo set mi toch? Dit systeem is het meest funeste en vernietigende systeem dat een land kan hebben. Het laat alleen maar zien dat het land voor hen slechts de bron is waaruit ze kunnen graaien. Hun drijfveer is slechts de ander wegwerken om diens plaats te kunnen innemen, dus eigenbelang. Om de vijf jaar gaat men op deze mensonterende manier met elkaar om en dat heeft ertoe geleid dat de liefde voor elkaar is weggesijpeld.
Mensen die in harmonie samenleefden en deelden als broeders en zusters, kijken nu naar elkaar en zien elkaar niet meer als landgenoot of als Surinamer en vooral niet als medemens. Hiermee veranderde de sfeer in onze samenleving.
Santokhi had in de gaten dat dit systeem geen ontwikkeling bracht dus probeerde hij het op een andere manier aan te pakken. Hij zei dat hij zoveel mogelijk mensen van de vorige partij in dienst zou houden en hij hield woord. Dat was goed bedoeld om het goede werk te continueren, maar ook dit systeem werkte niet. De mensen van de andere partij die hij in dienst hield, plaatsten overal boobytraps, spioneerden, saboteerden en werkten tegen. Deze aanpak kon alleen succesvol worden als hij de mensen die hij in dienst had gehouden kon vertrouwen en juist die betrouwbaarheid ontbrak dus flopte ook die aanpak.
De huidige regering heeft gekozen voor het eerste systeem van alle mensen van de vorige regering moeten weg. ‘mo set mie egie sma’ maar heeft er een extra racistisch tintje aan toegevoegd, namelijk alle hindoestanen moeten vervangen worden. Het gevolg hiervan is zeer verontrustend. Er wordt haat gezaaid, gepest. gediscrimineerd, vernederd maar vooral macht gedemonstreerd. ‘Mi na basie, ik doe wat ik wil.’
Het Surinaamse volk wordt gedwongen om in zo’n angstaanjagende, onzekere sfeer te leven.
Al deze manieren van aanpak falen. De kwade wortel hier zijn de mensen. Als men hierin verbetering wil brengen, zal men bij de opvoeding thuis moeten beginnen. Thuis moet het kind al worden geleerd om niet te stelen, niet te bedriegen, niet te pesten en niet te haten, kortom het kind moet integer gedrag en normen en waarden worden bijgebracht. Wat thuis wordt gekweekt, gaat de maatschappij in en als de integriteit standaard wordt in de maatschappij, krijgen we beslist integere voorbeeldfiguren in de top.
Maar de grote vraag is, waar halen we integere opvoeders vandaan, want opvoeders hebben de basis gelegd voor het kwaad dat nu regeert? Als de opvoeders van de toekomstige generatie, van hetzelfde laken een pak zijn, is het dweilen met de kraan open. Dus er moet eerst grote schoonmaak worden gehouden, zowel in de top als bij de ouders. De verdorven, corrupte top moet worden verwijderd, maar ook aan de heropvoeding van de ouders moet worden gewerkt. Dan is het de vraag wie het zal lukken om de verdorven, corrupte top te verwijderen. Velen hebben een poging gedaan, maar het is niemand ooit gelukt. De wortels van corruptie zijn te diep in de top verankerd.
Kan gebrek aan scholing hier de wortel van het kwaad zijn of komt het omdat we onze normen en waarden kwijt zijn geraakt of is het gewoon het kwaad in de mens zelf, dus de aard van het beestje? Het is het volk dat elke vijf jaar moet kiezen welk systeem vruchtbaar is voor dit land. Maar omdat het gros van het volk ongeschoold is, niet kritisch kan zijn, zit het land steeds weer opgescheept met een funest systeem.
Onderwijs is de grote motor van persoonlijke ontwikkeling. Het doel van onderwijs is vorming van intelligentie plus karakter en de functie ervan is om iemand te leren om inzicht te krijgen en kritisch na te denken. Onderwijs moet mensen in staat stellen om integer te handelen ten behoeve van het algemeen belang.
Conclusie, Suriname moet haar normen en waarden terug en daar moet een goede opvoeding voor zorgen. Ook een goed onderwijssysteem is broodnodig. Alleen de vrucht uit de combinatie onderwijs en opvoeding kan ons land van de ondergang redden.
“Education is the most powerful weapon which you can use to change the world. “
Josta Vaseur