De toetreding van Chan Santokhi tot De Nationale Assemblée markeert een beladen en pijnlijk hoofdstuk voor de VHP. Met 86.912 stemmen en 17 zetels is de partij anno 2025 de enige oppositiepartij in het parlement – een situatie die sinds 1967 niet meer is voorgekomen, toen de NPS van Jopie Pengel en de groep-Chandiesaw de coalitie domineerden. De VHP was toen de enige politieke partij in het parlement.
Wat de situatie vandaag extra wrang maakt, is dat vrijwel alle partijen die in 2025 zetels wonnen, de VHP radicaal van regeringsdeelname hebben uitgesloten. Politieke analisten duiden dit als een “coalitie van afrekening” in plaats van een constructief partnerschap gebaseerd op ideologische overeenkomsten. De indruk heerst dat de uitsluiting zich niet alleen richt op de partij, maar ook persoonlijk op Santokhi als leider.
De recente povere opkomst bij de herdenking van partijoprichter Jagernath Lachmon onderstreept het isolement. Zelfs trouwe partijaanhangers bleven opvallend weg, wat door kenners wordt gezien als een signaal van interne vervreemding en tanend moreel. In dat licht krijgt Santokhi’s beslissing om persoonlijk zitting te nemen in DNA extra gewicht: het is een poging om de partij weer zichtbaar te maken, maar ook een persoonlijke gok om zijn leiderschap in moeilijke omstandigheden te bevestigen.
Analisten over de situatie
Volgens politicoloog Gerard staat de VHP voor een strategische keuze:
“Als Santokhi oppositie voert vanuit rancune, zal de partij verder marginaliseren. Alleen door inhoudelijk sterke thema’s op te pakken en verbinding met de samenleving te zoeken, kan de VHP haar relevantie behouden.”
Historicus Sheila plaatst daar een kritische noot bij:
“De VHP heeft in 2020 zelf de deur naar brede samenwerking dichtgeslagen. Dat wordt hen nu dubbel en dwars terugbetaald. Het is een harde les dat uitsluiting in de Surinaamse politiek vaak een boemerang blijkt.”
Socioloog Lloyd ziet toch een opening:
“De VHP heeft nog altijd een solide achterban en kan, mits goed georganiseerd, de stem van checks and balances zijn in de DNA. Maar dan moet de partij ophouden met interne verdeeldheid en zich profileren als een moderne oppositiepartij die beleid toetst en alternatieven aandraagt.”
De uitdaging voor Santokhi ligt nu in het voeren van oppositie op basis van inhoudelijke thema’s – zoals economie, sociale zekerheid en rechtsstaat – en tegelijk het herstellen van de interne cohesie.
Zonder duidelijke strategie dreigt de VHP verder weg te zakken in de politieke marge, maar met een koerswijziging kan de partij zich opnieuw positioneren als onmisbare schakel in het parlementaire debat.