De officiële koers van de Centrale Bank van Suriname ligt rond USD 37,74 en EUR 44,87. Maar bij commerciële banken en cambio’s betalen burgers gemiddeld USD 39,60 en EUR 45,41. Voor gezinnen betekent dit dat basisproducten, medicijnen en zelfs transport elke week duurder worden. Geduld en economische analyses klinken hol, want intussen stapelen stress en onzekerheid zich op in de keukens en huiskamers.
Lokale MKB-bedrijven voelen de druk het sterkst. Douane- en havenkosten in dollars worden willekeurig verhoogd, wat het importeren haast onhoudbaar maakt. De stabiliteit die onder Santokhi even leek teruggekeerd, is weg; ondernemingen balanceren opnieuw op de rand. Intussen bloeit vooral het “bloedgeld” dat door witwasstromen blijft draaien, onaantastbaar door verlies.
Volgens econoom en sociaal commentator drs. Anand ligt het probleem dieper dan cijfers:
“We vragen burgers voortdurend om geduld, maar zonder perspectief wordt geduld cynisme. Het vertrouwen in instituties brokkelt af wanneer politiek enkel verhalen verkoopt in plaats van richting. Burgers zien hun levensvreugde weglekken; dat creëert niet alleen economische armoede, maar ook morele en geestelijke leegte. Dáár zit het grootste gevaar voor ons samenleven.”
Als president Simons er niet in slaagt hoop en concrete verlichting te brengen, dreigt de “coalitie van 7” al snel mank te gaan. Want niemand kan leven van Suske-en-Wiske-verhalen—wel van stabiliteit, brood en een beetje rust in het hoofd.