De militaire opbouw van de Verenigde Staten in de Caribische Zee rond Venezuela roept sterke twijfels op over het officiĆ«le motief van ādrugsbestrijdingā. Historisch gezien zijn juist Colombia en Mexico de grootste bronnen van productie en smokkel, met beruchte figuren als Pablo Escobar en JoaquĆn GuzmĆ”n. Dat de VS nu Venezuela in het vizier neemt, wijst volgens regionale waarnemers eerder op een poging om het regime van president NicolĆ”s Maduro ten val te brengen.
Regionale spanningen
Tijdens het recente overleg tussen president Jennifer Geerlings-Simons en de Guyanese president Irfaan Ali is dit dreigende scenario niet expliciet besproken. Toch zou een conflict in Venezuela verstrekkende gevolgen hebben voor de hele Caribische regio. Landen die zwaar afhankelijk zijn van toerisme, zoals Trinidad & Tobago en de kleine eilandstaten, vrezen economische instorting als de regio wordt gezien als oorlogszone. Venezuela waarschuwde bovendien dat landen die hun grondgebied beschikbaar stellen voor Amerikaanse acties, niet gespaard zullen blijven van vergeldingsmaatregelen.
Een Surinaamse politiek expert benadrukt:
āVoor Suriname is de situatie uiterst delicaat. Guyana heeft zich al achter Washington geschaard, ondanks het lopende grensgeschil met Venezuela over Essequibo. Daarmee wordt het risico groter dat ook Suriname, indirect en ongewild, in een bredere confrontatie wordt meegesleept. Onze regering kan weinig militair of economisch tegenwicht bieden. Wat rest, is diplomatie: Suriname moet zich ondubbelzinnig profileren als pleitbezorger van dialoog en neutraliteit in de regio. Alleen zo kan het land zijn eigen stabiliteit en internationale geloofwaardigheid veiligstellen.ā
Met de toenemende spanningen lijkt de diplomatieke stem van Suriname belangrijker dan ooit.