In zijn visie benadrukt jurist Antoon Karg dat de Personeelswet in juridische zin helder is. De ruimte voor attribueren, delegeren en mandateren is er, maar slechts in beperkte mate. Toch botst die strakheid met de bestuurlijke realiteit: de president kan onmogelijk individuele aandacht besteden aan een ambtenarenbestand van duizenden medewerkers. Een praktische oplossing was dus haast onvermijdelijk.
Karg wijst erop dat ook in landen als het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten de functie van Chief of Staff pas na jaren van ongemak en vallen en opstaan zijn plaats heeft gevonden. In veel gevallen zonder expliciet wettelijk kader, net zoals rollen van informateur of formateur vaak informeel ingebed zijn.
Zijn aanbeveling is duidelijk: maak gebruik van de huidige brede coalitie om de Personeelswet op cruciale punten aan te passen. Doet men dat niet, dan moet de rol van de Chief of Staff voorlopig uiterst bescheiden worden ingezet. Zo voorkomt men dat een reeks ontevreden ambtenaren via juridische testcases de regering weer terug bij af brengt.
Volgens Karg ligt de sleutel in transparantie en juridische verankering, zodat bestuurlijke efficiëntie en constitutionele zorgvuldigheid hand in hand kunnen gaan.