Vicepresident Gregory Rusland deed afgelopen week een poging om de storm rond de benoeming van Sergio Akiemboto tot Chief of Staff van president Jennifer Simons te bezweren. Volgens hem is er geen sprake van gezagsverlies: Akiemboto zou enkel orde brengen in de besluitvorming.
Maar, de werkelijkheid schuurt. In de praktijk krijgt een benoemde ambtenaar meer zeggenschap dan een gekozen vicepresident, en dat wringt.
Rusland weet het zelf ook, maar draait om de hete brei. Hij verwijst naar “structuur”, alsof het om het rechtzetten van paperassen gaat. Ondertussen fluistert heel Paramaribo dat de aanstelling juridisch op losse schroeven staat. Iedereen ziet het, behalve de man die de tweede hoogste functie van het land bekleedt.
De vicepresident lijkt tegenwoordig op een ceremoniemeester die de linten knipt terwijl de echte macht achter de coulissen schuift. Akiemboto mag de pen vasthouden, Rusland de speeches. Het is alsof een voetbalcoach langs de lijn staat, maar de waterdrager de opstelling bepaalt.
Wat blijft er dan nog over van de waarde van het vicepresidentschap? Een titel, een stoel in de Nationale Assemblee, en een microfoon. De rest – macht, gezag en besluit – lijkt per memo verhuisd naar het bureau van de Chief of Staff.