Clarisa, woonachtig in Suriname, was super enthousiast toen deze week het nieuws officieel werd bevestigd: er is leven ontdekt op Mars. Voor haar was dit geen verrassing. Al vanaf jonge leeftijd gelooft ze dat de mensheid nooit alleen kon zijn in het oneindige universum.
“Het heelal is te groot, te mysterieus en te complex om slechts door ons te worden bewoond,” zegt ze.
Haar overtuiging komt voort uit meerdere redenen: de miljarden sterrenstelsels die elk miljarden planeten bevatten, de raadselachtige signalen die wetenschappers af en toe opvangen, en de eeuwenoude verhalen van beschavingen die spraken over hemelse bezoekers. Voor Clarisa is dit bewijs slechts een bevestiging van wat haar hart al wist.
Hoewel ze beseft dat ze het misschien niet meer zal meemaken, droomt Clarisa ervan om ooit te verhuizen naar Mars. “De aarde is prachtig, maar ook zwaar belast door oorlogen, vervuiling en politieke verdeeldheid”, vertelt ze. Op Mars ziet ze een kans voor de mensheid om opnieuw te beginnen, een planeet waar de fouten van de aarde niet herhaald hoeven te worden.
Voor Clarisa is Mars geen koude, rode rots, maar een symbool van hoop: een nieuwe horizon waar mens en universum elkaar eindelijk écht ontmoeten.