Als bijna alle landen schulden hebben, aan wie hebben we dan schulden?
In een wereld waarin natiestaten triljoenen aan schulden torsen, rijst een vraag die zelden luidop wordt gesteld: aan wie zijn we eigenlijk schatplichtig? De Verenigde Staten heeft een staatsschuld van meer dan 35 miljard dollar. Europa volgt met zijn eigen financiële storm. Zelfs ontwikkelingslanden leven structureel op geleend geld. Maar wie is dan de uiteindelijke schuldeiser?
Sommigen wijzen naar internationale instellingen zoals het Internationaal Monetair Fonds of de Wereldbank, anderen naar particuliere investeerders, staatsfondsen of zelfs mysterieuze offshore-entiteiten. Maar het blijft een ongrijpbare puzzel. Want als iedereen leent, wie spaart er dan?
Er doen complottheorieën de ronde: geheime families, digitale banken zonder gezicht, een parallel financieel universum dat ons allen in de greep houdt. Wat als de economie geen kringloop is, maar een eindeloze val? Wat als de schuld zelf een controlemechanisme is?
Experts ontwijken het antwoord, politici vermijden het, economen verdrinken het in jargon. En zo blijft de vraag hangen, als een zwevend schuldbekentenis in de lucht.
Misschien is het antwoord te beangstigend. Misschien bestaat het niet.
Of misschien wil niemand dat we het ooit echt begrijpen.