Drie jongeren over volwassen worden en het toenemen van verantwoordelijkheden

Verschillende jongeren gaan in gesprek met een redactrice van Dagblad Suriname in op de overgang naar volwassenheid, de toename van verantwoordelijkheden en de impact daarop op hun sociale leven. Marchano, Bray en Henna delen hun ervaringen met het ouder worden en hoe hun verantwoordelijkheden zijn toegenomen, vooral tijdens de vakantie.

Marchano merkt dat zijn vrienden minder tijd hebben om samen te spelen of te voetballen. Sommigen werken, anderen moeten oppassen voor hun broertjes of zusjes. Hij mist de zorgeloze momenten van vroeger.

“Ik dacht dagelijks te kunnen voetballen met mijn vrienden of te gamen, maar zij denken daar nu helemaal niet aan. Toen er school was had je nog de vrijdag of zaterdag om even te gamen of te voetballen, maar nu zie ik ze alleen op de zaterdag. Misschien begrijp ik het niet, omdat ik nog niet mag werken maar ik mis die leuke tijden”, aldus Marchano.  

Bray: “Ik moet werken om mezelf en mijn moeder te kunnen helpen. Je hebt enkele dagen dat wij, jongeren, samen kunnen zijn. maar niet als vroeger toen wij jong waren. Hoe ouder wij worden, hoe meer druk of gevoel wij krijgen om volwassener te zijn. Ik vind het heel leuk om te werken, maar soms denk je wel eens terug om liever de leukere dingen te doen met je vrienden, maar alles kost geld.”

Henna tot slot heeft toch wel een positievere kijk: zij werkt liever dan dat ze thuis zit. Ze waardeert financiële onafhankelijkheid en plant bewust momenten met vrienden in. Ze benadrukt dat je zowel kunt genieten van sociale momenten als van werken naar een doel. “Wie heeft gezegd dat je niet kunt hangen met vrienden, jij moet de tijd nemen en bereid zijn om dat te doen”, zegt Henna. “Je kan op elk moment genieten, maar de vraag is hoe doe je dat of in welke vorm.”

De verhalen van de drie jongeren illustreren hoe jongeren omgaan met de overgang naar volwassenheid en hoe hun prioriteiten verschuiven van spelen en sociale activiteiten naar werk en verantwoordelijkheden. Het benadrukt zowel de weemoed naar de kindertijd als de waardering voor zelfstandigheid en doelgerichtheid.

TM