Een kapotte plantage vol eerloze privileges
Een wandeling door bijna elke plek in het land, oogt als een wandeling door een verlaten plantage waar onkruid en verval de boventoon voeren. Alle mooie beloften ten spijt.
In een land vaak bezongen als een paradijs vol beloften, ploetert het volk tussen hoog onkruid, kapotte gebouwen, vergane glorie, verloren hoop en lege schatkisten.
Al meer dan 50 jaar bewijzen politici dat zij de producenten zijn van het verval. Hun oogst: Levenslange, schaamteloze en eerloze privileges.
Terwijl de hoop voor het volk afneemt, de gaten in het wegdek toenemen, ziekenhuizen en scholen zonder middelen zitten, rijden oud-ministers rond in glimmende SUV’s met airco en chauffeur, voor een halve cent verkregen van het karig loon van de hardwerkende belastingbetaler.
Hun medische dossiers liggen veilig opgeborgen in ziekenhuizen waar de gewone burger niet eens de specialist mag zien. Pensioenen en luxe voorzieningen stromen loyaal binnen, alsof hun falen een gouden medaille of plakkaat verdient.
De verkiezingen draaien als een video in repeat. Het volk hoopt en stemt en krijgt beloften van “A systeem o Kenki”, maar na elke stemronde is de uitkomst, nul, nul en nogmaals nul. De macht wisselt, de crisis blijft. Politici, oud-politici en hun kornuitjes, genieten van privileges, waar de gemiddelde burger in Dubai nog jaloers op zou worden.
Suriname is moreel en financieel bankroet, maar dat stoort de hoge heren en dames niet. De veiling van onze toekomst is 50 jaar geleden begonnen en gaat nog steeds door.
Tegenover machthebbers hoeven we niet zacht te zijn, maar kritisch en scherp. Ze scheppen al genoeg voordelen voor zichzelf. Wie schuldig is en verzuim pleegt, verdient de galg.
BRASA MIE