De Surinaamse regering heeft haar ambassadeur in Nederland, Rajendre Khargi, met onmiddellijke ingang teruggeroepen en ontheven uit zijn functie. Minister Melvin Bouva (Buitenlandse Zaken, Internationale Handel en Internationale Samenwerking) sprak harde woorden over de diplomaat, die zonder overleg met Paramaribo een diaspora-activiteit in Den Haag zou hebben georganiseerd. Bovendien gebruikte Khargi bij een officiële plechtigheid een foto van oud-president Chan Santokhi, terwijl inmiddels president Jennifer Geerlings-Simons in functie was.
Ook wordt hem verweten een decoratie in ontvangst te hebben genomen onder het vorige presidentschap, en die later te hebben uitgereikt zonder instemming van de huidige regering.
Volgens Bouva is er sprake van een “diplomatieke blunder.”
Toch rijst de vraag of de term hier wel op zijn plaats is. In de internationale diplomatie spreekt men pas van een blunder wanneer de handelingen van een vertegenwoordiger het gezag of de belangen van een andere staat schaden, zoals bij verkeerde verklaringen of onbevoegde ondertekening van verdragen. Wat in Den Haag is gebeurd, speelde zich echter af op Surinaams grondgebied en betreft interne protocollaire fouten.
Het opmerkelijke is dat Bouva Khargi aanvankelijk drie dagen de tijd wilde geven voor tekst en uitleg, maar dat dit ultimatum onverwacht werd ingekort tot onmiddellijke terugroeping. Diplomatieke kringen merken op dat dit radicale besluit eerder een signaal lijkt dat de regering haar eigen fouten wilde corrigeren dan dat er werkelijk sprake is van een internationale diplomatieke crisis.
Dat een Surinaamse ambassadeur zo abrupt en publiekelijk wordt teruggeroepen, is hoogst ongebruikelijk. In de recente geschiedenis zijn zulke maatregelen zelden genomen. De snelheid en toon van de ingreep doen denken aan de saga rond de Surinaamse Luchtvaartmaatschappij (SLM), waar een besluit om een topfunctionaris te schorsen even snel weer werd teruggedraaid.
Het incident illustreert vooral hoe interne politieke en protocollaire misstappen binnen het buitenlandbeleid van Suriname onmiddellijk als diplomatieke misstappen worden bestempeld, terwijl ze strikt genomen eerder interne communicatiefouten zijn dan internationale blunders.