De jongeren lezen nu nauwelijks boeken of stripverhalen. Ze zwiepen liever snel met hun duimen over hun IPhone en Samsung mobieltjes. Terwijl de oudere generatie maar niet genoeg kreeg van de avonturen van Suske en Wiske met Tante Sidonia, Micky Mouse, Kuifje en Donald Duck. Grappig waren vooral de avonturen van de drie neefjes Kwik, Kwek en Kwak, die altijd druk in de weer waren, overal tegen elkaar opbotsten, maar zelden iets oplosten.
De grappige stripverhalen zijn verleden tijd, maar nu hebben we geen fantasie eendjes, maar onze menselijke Kwik, Kwek en Kwak in de politiek. Dat wel.
Kijk eens naar Edje. Hij in onze Kwik: luid, flinke jongen, speelde een keer verstoppertje, maar is meestal aanwezig: “Het volk moet weten dat wij klaarstaan!” schreeuwt hij huizen ver in de vergaderzaal. Maar net als in de strip maakt hij veel kabaal dat op niets slaat, net als de numerieke sterkte van zijn partij.
Kriesta mag de rol van Kwek op zich nemen. Ze begint vastbesloten en zegt te zullen opkomen voor de belangen van alle burgers. Een week later valt ze stil, omdat er meer overleg nodig is. Plotseling is er een werkgroep of commissie die zich over de beloningsstructuur van iedereen moet buigen.
Stefan lijkt een beetje op Kwak. Hij blijft meestal stil glimlachend op de achtergrond, maar dat ligt in zijn aard. Soms springt hij plotseling met documenten in de hand naar voren en laat de anderen hevig schrikken. Als het weer een beetje rustig is geworden zegt hij; “We gaan dit verder onderzoeken” en indien nodig komt er een rechtszaak.
De jongeren van nu kennen geen Kwik, Kwek en Kwak, maar geen nood. De eendjes hebben hun evenbeeld in De Nationale Assemblee. Oom Tjan zal ze op een dag bij de oren pakken en terugsturen naar de eendenvijver.