Voor veel illegale venters in het centrum van Paramaribo is hun verkoop van groenten en andere producten een laatste redmiddel uit economische noodzaak, niet uit vrije keuze.
Enkele van deze illegale verkoopsters benadrukken herhaaldelijk in gesprek met een verslaggeefster van Dagblad Suriname, dat ze “hun centjes nodig hebben” om hun gezin te onderhouden.
“Velen willen niet illegaal verkopen”….
“Illegaal verkopen willen velen niet, maar als er geen ander alternatief is, ga je het anders aanpakken. Ik heb zelf al geprobeerd een stand aan te vragen op de markt, maar dat is zo moeilijk te vinden. Maar om aan mijn centjes te komen heb ik het toch anders moeten doen”, zegt een van de vrouwen.
De opmerking “Als er geen ander alternatief is, dan doen wij het zo” vat hun positie samen. Ze zouden liever legaal werken “op een rechtvaardige manier, eerlijke manier”, maar zien geen andere uitweg.
Mona verkoopt garnalen in het centrum op een emmer of een mandje. Zij is er niet vaak, maar probeert mee te doen met de verkoop zolang zij kan verkopen. “Velen verkopen groenten, aardvruchten en vruchten. Het is riskant vlees te verkopen, veel ijs gebruiken bij de verkoop en wierook helpt en vele van de illegale verkopers proberen het ook zo hygiënisch mogelijk te maken. Maar soms kun je niet veel want dat kost ook.”
Er is een sterk gevoel van moreel besef. Ze stellen dat ze liever illegaal verkopen dan stelen, en ze proberen hun waar hygiënisch aan te bieden.
De gemeenschap van verkoopsters is zeer gemengd, bestaande uit creoolse, hindoestaanse, Haïtiaanse, Javaanse en Chinese Surinamers. Dit onderstreept dat het probleem breed gedragen wordt onder verschillende bevolkingsgroepen.
“Kat- en muisspel”
De meerderheid van de illegale verkoopsters zijn vrouwen die hun strijd “niet opgeven” om hun gezin te voeden. Ze worden “opgejaagd” door handhavers, wat leidt tot een kat-en-muisspel. Hun pleidooi is niet om ongestraft illegaal te mogen handelen, maar om meer legale mogelijkheden te creëren, “de gelegenheid te geven legaal mee te doen”).
Er is enige hoop gevestigd op de nieuwe president voor een structurele oplossing.
De vrouwen lijken het stigma van “illegaal” te accepteren, maar rechtvaardigen hun werkzaamheden door te wijzen op hun morele intenties en het gebrek aan keuze.
De illegale verkoopsters houden een krachtig pleidooi voor meer begrip en vooral voor het creëren van legale verkoopmogelijkheden voor een groep gemotiveerde ondernemers die in economische overlevingsmodus zit.
TM