Het lijkt een onschuldige vraag uit een webpoll: Moeten E-bikes voorlopig worden toegestaan op de openbare weg? Bijna de helft van de Surinamers antwoordde resoluut: nee, eerst volledige wetgeving invoeren. Toch dendert de realiteit ons voorbij: de E-bikes zoeven overal, illegaal, zonder verzekering, zonder registratie — en de politie staat machteloos toe te kijken.
Onlangs werd een oudere vrouw het slachtoffer van precies die wetteloosheid. Een illegale E-biker reed haar aan. Zij ligt nu opgezadeld met torenhoge medische kosten die zij niet kan betalen. De E-biker? Illegaal, onverzekerd, onvermogend. Niemand die opdraait voor de schade. Behalve het slachtoffer zelf.
Dit is niet zomaar pech. Dit is geen toevallige lacune. Dit is de staat die wegkijkt en daarmee medeplichtig wordt. Want wie regels niet handhaaft, wie burgers zonder bescherming de weg op stuurt, kiest voor chaos.
Zolang de overheid geen duidelijke wetgeving invoert, geen verzekering afdwingt en de politie niet de middelen geeft om te handhaven, blijft de samenleving gegijzeld in een gevaarlijke grijze zone. Elke aanrijding is dan niet alleen de schuld van een roekeloze bestuurder, maar ook van een roekeloze staat.
Een staat die toelaat dat burgers kapotgereden en failliet achterblijven, is zelf een gevaar op de weg.