De aarde heeft nu $324 biljoen, ofwel miljard, schuld. Dat is dus meer geld dan er bomen zijn om briefjes van te drukken. Maar de vraag blijft: aan wie? Staat er ergens een kosmische bankier op Saturnus die elke maand herinneringsmails stuurt: “Beste Aarde, uw termijn van 5 biljoen staat open, graag betalen voor 30 augustus.”
Politici doen ondertussen alsof ze er grip op hebben. Ze vliegen de halve wereld rond, zwaaien met dikke rapporten en zeggen: “We moeten bezuinigen.” Ja hoor, bezuinigen… op pensioenen, scholen en gezondheidszorg, maar nooit op hun eigen reisbudget of chauffeurs.
Het mooiste is: niemand kan dit bedrag ooit terugbetalen. Maar toch houden regeringen ons in toom met de mythe van die schuld. Want als je mensen wijsmaakt dat er een financiële ramp dreigt, gaan ze vanzelf harder werken, minder vragen stellen en vooral: gehoorzamen.
Misschien leven we dus niet in een schuldencrisis, maar in een schuldensprookje. En in dat sprookje is de grootste bank niet het Internationaal Monetair Fonds (IMF) of de Wereldbank, maar gewoon… onze verbeelding.