Politieke claim onderuit
De regering-Simons moet erkennen dat er onder het bewind van ex-president Chandrikapersad Santokhi wél internationale reserves zijn opgebouwd. Minister van Financiën en Planning, Adelien Wijnerman, bevestigde dat de bruto internationale reserves thans rond de US$ 1,5 miljard bedragen, goed voor 7,6 maanden importdekking. Dit staat haaks op de eerdere beweringen van de NDP tijdens de verkiezingscampagne, waarin werd gesteld dat Santokhi’s beleid de reserves zou hebben uitgehold.
Historische vergelijking
Toen Santokhi in juli 2020 aantrad, stond Suriname er financieel zwak voor. De reserves bij de Centrale Bank bedroegen slechts US$ 584,7 miljoen, waarvan slechts US$ 100 miljoen vrij inzetbaar (‘unencumbered’) was. Dat dekte amper één maand import. Deze situatie werd nog verergerd door het schandaal onder gouverneur Robert-Gray van Trikt, waarbij US$ 100 miljoen aan kasreserves van commerciële banken werd misbruikt en verduisterd. Van Trikt werd daarvoor veroordeeld tot een celstraf. Het incident tastte het vertrouwen in de Centrale Bank ernstig aan.
De rol van banken
Opvallend is dat van de huidige US$ 1,5 miljard aan reserves, naar verluidt US$ 270 miljoen afkomstig is van lokale banken. De vraag rijst of dit bedrag werkelijk mag worden meegeteld als nationale reserve, aangezien dit geld in essentie private verplichtingen dekt en niet altijd direct beschikbaar is voor de staat.
Expert commentaar
Volgens financieel analist dr. Armand moet men voorzichtig omgaan met triomfantelijke cijfers:
“De bruto reserves geven een mooi beeld, maar het draait om de vraag: hoeveel is echt liquide en vrij inzetbaar? Als US$ 270 miljoen van commerciële banken is ingebracht, moet je nagaan of die middelen permanent beschikbaar zijn. In crisistijd kan dit geld snel wegvallen. De les van 2020, toen onder Van Trikt reserves werden weggesluisd, toont dat transparantie en strikte governance cruciaal blijven.”
Politieke en economische betekenis
Het feit dat de regering-Simons zich nu moet baseren op cijfers die onder Santokhi’s bewind zijn opgebouwd, ondermijnt eerdere politieke narratieven. Tegelijkertijd is de huidige financiële buffer onmiskenbaar sterker, maar blijft de fundamentele uitdaging: hoe zorg je dat reserves niet slechts op papier bestaan, maar daadwerkelijk het vertrouwen van burgers, handelspartners en kredietverleners kunnen waarborgen?