Burgers klagen dagelijks steen en been over de regering, zonder zich af te vragen of zij op hun beurt ook iets terug kunnen doen voor zichzelf en hun omgeving De regering krijgt de volle laag: te weinig beleid, slechte uitvoering, vriendjespolitiek, trage vooruitgang. Kritiek is een eyeopener, maar zelden wordt de spiegel opgepakt en kijken wij ons zelf in de spiegel aan, Want wat doen burgers zelf om Suriname vooruit te helpen?
Veel Surinamers lijken te vergeten dat ontwikkeling en vooruitgang niet alleen van bovenaf komt. De overheid is verantwoordelijk voor beleid en infrastructuur, maar een goede samenleving bouw je samen. Burgers kunnen ook een bijdrage leveren. Dit geldt in het bijzonder voor zij die wél middelen hebben, zoals ondernemers en vermogende families, zeker degenen die hun welvaart te danken hebben aan overheidsopdrachten of gunstige connecties, om het maar verzachten uit te drukken.
Hoe mooi zou het zijn als deze “miljonairs en miljardairs” meehelpen om te investeren in de gemeenschap? Denk aan het herstellen van een kinderspeelplaats, het opknappen van een sportveld, een fontein, het aanleggen van een park of het sponsoren van buurtactiviteiten. Zulke initiatieven kosten relatief weinig in vergelijking met de sociale impact. Door dit soort projecten zouden bijvoorbeeld de leden van de Nationale Assemblee, met hun verhoogde bezoldiging, een goede bijdrage kunnen leveren,
Ook politici zouden hun verantwoordelijkheid buiten hun officiële taken moeten zien. Niet elk project hoeft uit een ministerie te komen; met persoonlijke betrokkenheid en netwerken kan veel worden bereikt. Een simpel initiatief, zoals het organiseren van een “krin kondre“ of het adopteren van een buurtproject kan al grote sociale verlichting brengen.
Het komt uiteindelijk neer op goede wil.
Met minder vingerwijzen naar de overheid en zelfwerkzaamheid kan Suriname sneller groeien. Als normale burgers hun handen uit de mouwen steken en politici en welgestelden hun middelen en invloed inzetten, ontstaat er een krachtige samenwerking.
Een land bouw je niet op met woorden, maar met daden.